Lammy valt als vrijwilliger in bij het verpleeghuis
De Stelle en werkt een halve dag per week in de
Wereldwinkel in Oostburg. Dick zit in het Zeeuws-
Vlaams kamerkoor en samen zingen ze in de cantorij
van de kerk. Ze maken lange strandwandelingen in
Het Zwin. Ze moeten er niet aan denken terug te gaan
naar Alphen aan den Rijn.
Brabant is voor Yvette en Jan een dichtgeslagen
boek. Hun huis in Vrouwenpolder ligt vlak bij het
water. Dat was voor Jan een voorwaarde. Tevens is er
een groot atelier bij. Dat heeft hij als beeldhouwer wel
nodig. Er staat een oven in waarvan Yvette gebruik
maakt voor de keramiek die ze in haar vrije tijd maakt.
Niet dat ze die veel heeft. Haar baan als pr-medewerk-
ster bij het Zeeuws Museum slokt haar volledig op.
Ondanks de sluiting van dat museum zijn er regel
matig tentoonstellingen en organiseert ze met
Valentijn Bijvanck, de directeur van het museum, een
lezingenreeks over de cultuur in de breedste zin van
het woord. De tentoonstelling over de Zeeuwse wand
tapijten trekt vele toeschouwers. Over die tentoonstel
ling is lovend in de landelijke pers geschreven. 'Ik
verwacht dat er nu snel met de verbouwing begonnen
wordt en dat we in 2006 de deuren kunnen openen met
een knallende tentoonstelling Terug naar Zeeland.'
Jan is druk aan het verbouwen en volgend jaar wil hij
een expositie inrichten met nieuw op de Zeeuwse
omgeving geïnspireerd werk.
Jules gaat binnenkort met Marie-Elise en Li de boot
vanuit Duitsland naar Zeeland overvaren. Hij verheugt
zich erop de Zeeuwse wateren als thuishaven te hebben.
Qua omgeving zien ze het helemaal zitten. Rotterdam
en Antwerpen zijn dichtbij, ook Goes en Middelburg.
Ze voelen zich na meer dan een jaar thuis in Zeeland.
Li neemt pianolessen bij de Zeeuwse Muziekschool en
Marie-Elise ondersteunt allerlei activiteiten op school.
Jules is lid geworden van de vereniging Nut en Genoegen
die in de negentiende eeuw is opgericht door boeren
om in de winter culturele activiteiten zoals lezingen
en toneelavonden te hebben. Hij vindt het prettig in
het nieuwe gemeentehuis van Zierikzee te werken.
Het is een voorbeeld van gedurfde architectuur die
contrasteert met het overwegend monumentale karak
ter van Zierikzee. Dat geeft juist een inspirerende
spanning. Of ze altijd in Zeeland zullen blijven weten
ze niet. 'In elk geval moet Zeeland ervoor zorgen dat
het niet op andere provincies gaat hjken. De leegte is
mooi, iets meer landschappelijke afwisseling beter.'
Paul ziet de toekomst rooskleurig in. Er gaat in de
nabije toekomst heel wat gebouwd worden in Zeeland.
Dat is voor hem een nieuwe markt want in Schouwen-
Duiveland is in jaren geen nieuwbouw gepleegd. Er is
voldoende ruimte waar zorgvuldig mee om moet wor
den gegaan. Wat hem betreft komen er op de boule
vard van Vlissingen nog veel architectonisch verant
woorde wolkenkrabbers bij. Het is een van de weinige
plekken in Zeeland waar dat kan. Voor de buitengaat-
se blokken beton bij Breskens heeft hij veel minder
waardering. Sylvia hoopt over drie jaar de opleiding
verloskunde af te ronden. Verloskundige op Schouwen-
Duiveland is eigenlijk een contradictio in terminis
want sinds het ziekenhuis de deuren sloot, vinden
vrijwel alle bevallingen in Goes plaats. Ze verwacht
dat er zeker als het aantal geboortes op Schouwen-
Duiveland weer toeneemt als gevolg van de influx van
jonge gezinnen uit Rotterdam en omgeving, weer een
voorziening voor bevallingen komt. Voor geen goud
gaan ze weg. 'Elke zondagochtend joggen we door de
duinen. Daarna voel je je als herboren.'
Elke dag vestigen zich mensen in Zeeland. Daar
hebben ze allerlei drijfveren voor. De een komt van
wege de goedkope huizen of landbouwgrond, de
ander voor de veiligheid en weer een ander voor een
geliefde, een goede baan of geeft gehoor aan de roep
van de wortels. Ex-Zeeuwen maken de stap dikwijls
impulsief terwijl nieuwkomers zich pas vestigen als
duidelijk is wat ze in Zeeland te wachten staat.
Eenmaal in Zeeland gevestigd, wil vrijwel iedereen
blijven. Zij die uit steden komen, verlangen er niet
naar terug. In een uur tijd zijn ze trouwens vanuit
elke willekeurige plek in Zeeland te bereiken en hoe
wel het grootstadse gevoel in Zeeland ontbreekt, zijn
de voorzieningen op een stedelijk niveau.
Het is nauwelijks voor te stellen dat met de toene
mende bevolkingsgroei het inwonersaantal van Zeeland
achteruit zou gaan. In zulke voorspellingen wordt
nooit rekening gehouden met onvoorstelbare ontwikke
lingen zoals van een bij steeds meer mensen voorkomen
de onverklaarbare drang zich in Zeeland te vestigen.
Een massale evacuatie van alle Zeeuwen naar
Zwitserland zoals in het komische boek van Martien
Adriaansen, Zeeland gooit zijn grenzen dicht, wordt
afgeschilderd, wens ik niemand toe. Vooralsnog blijft
het: Welkom in Zeeland.
17 Zeeuws Tijdschrift 2004/5
