snappen wel waarom we hiernaartoe gekomen zijn
en Lamswaarde is bij hen erg in trek als vakantiebe
stemming.'
Fran^oise Reijngoudt (Amsterdam, 1969) bewoont
met haar zoon Tom (10) een eengezinswoning in
Zaamslag. Vanuit haar raam kan ze het huis van haar
ex-man zien met wie ze een goede band onderhoudt.
Als klein meisje kwam ze met haar ouders uit de
Randstad naar Terneuzen waar die een tijdje een café
dreven. Zodra ze de kans kregen, namen ze hun oude
beroep van binnenvaartschipper weer op. Franc/oise
werd op het Schippersintemaat in Terneuzen
geplaatst. Ze was net 20 toen ze trouwde en ze bracht
vijf jaar op de Europese rivieren door. Toen wilde ze
vaste grond onder de voeten. Ze koos ervoor terug in
Terneuzen te gaan wonen waar ze veel vrienden en
kennissen heeft. Een baan vond ze op... het
Schippersintemaat. 'Dat wordt bedreigd in zijn
bestaan, maar ik denk dat we het nog minstens tien
jaar bolwerken. Het is een bijzondere omgeving waar
jullie in je onderwijsnummer wel eens aandacht aan
hadden mogen besteden.'
van hun terugkeer naar Zeeland, want koud twee
weken waren ze uit Tierra del Fuego temg of ze koch
ten op de bonnefooi een huis in Lamswaarde. Toen
hadden ze nog geen uitzicht op een baan. Temg naar
Rotterdam was geen optie. Ellen, die er werkte aan
integratieprojecten werd in de wijk regelmatig agres
sief benaderd en voelde zich er daardoor minder
thuis. Dat was in een multiculturele wijk waar ze al
meer dan tien jaar woonden en een actieve rol in de
buurtopbouw speelden. Marco denkt er met enige
weemoed aan terug en legt de foto van hun fraai
gerestaureerde huis aan het Pijnackerplein op tafel.
Hij studeerde maatschappijgeschiedenis in Rotterdam
en werkte tien jaar bij het ministerie van Economische
Zaken en daarna als organisatieadviseur en was veel
onderweg, dus beleefde de stad anders. Het duurde
niet lang voordat hij in Zeeland een baan vond in de
woningbouwsector. Ellen kreeg kort daarna werk als
beleidsmedewerker van de Katholieke Bond voor
Ouderen (KBO), een organisatie met 6000 leden.
'De kinderen zijn het helemaal gewend en ze genie
ten elke dag van hun vrije leventje. Onze vrienden
5 Zeeuws Tijdschrift 2004/5