snappen wel waarom we hiernaartoe gekomen zijn en Lamswaarde is bij hen erg in trek als vakantiebe stemming.' Fran^oise Reijngoudt (Amsterdam, 1969) bewoont met haar zoon Tom (10) een eengezinswoning in Zaamslag. Vanuit haar raam kan ze het huis van haar ex-man zien met wie ze een goede band onderhoudt. Als klein meisje kwam ze met haar ouders uit de Randstad naar Terneuzen waar die een tijdje een café dreven. Zodra ze de kans kregen, namen ze hun oude beroep van binnenvaartschipper weer op. Franc/oise werd op het Schippersintemaat in Terneuzen geplaatst. Ze was net 20 toen ze trouwde en ze bracht vijf jaar op de Europese rivieren door. Toen wilde ze vaste grond onder de voeten. Ze koos ervoor terug in Terneuzen te gaan wonen waar ze veel vrienden en kennissen heeft. Een baan vond ze op... het Schippersintemaat. 'Dat wordt bedreigd in zijn bestaan, maar ik denk dat we het nog minstens tien jaar bolwerken. Het is een bijzondere omgeving waar jullie in je onderwijsnummer wel eens aandacht aan hadden mogen besteden.' van hun terugkeer naar Zeeland, want koud twee weken waren ze uit Tierra del Fuego temg of ze koch ten op de bonnefooi een huis in Lamswaarde. Toen hadden ze nog geen uitzicht op een baan. Temg naar Rotterdam was geen optie. Ellen, die er werkte aan integratieprojecten werd in de wijk regelmatig agres sief benaderd en voelde zich er daardoor minder thuis. Dat was in een multiculturele wijk waar ze al meer dan tien jaar woonden en een actieve rol in de buurtopbouw speelden. Marco denkt er met enige weemoed aan terug en legt de foto van hun fraai gerestaureerde huis aan het Pijnackerplein op tafel. Hij studeerde maatschappijgeschiedenis in Rotterdam en werkte tien jaar bij het ministerie van Economische Zaken en daarna als organisatieadviseur en was veel onderweg, dus beleefde de stad anders. Het duurde niet lang voordat hij in Zeeland een baan vond in de woningbouwsector. Ellen kreeg kort daarna werk als beleidsmedewerker van de Katholieke Bond voor Ouderen (KBO), een organisatie met 6000 leden. 'De kinderen zijn het helemaal gewend en ze genie ten elke dag van hun vrije leventje. Onze vrienden 5 Zeeuws Tijdschrift 2004/5

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2004 | | pagina 7