De stichting kreeg de concerten enkele jaren geleden bijna in de schoot geworpen. Landelijk werd in 2001 de Stichting Strijkkwartetten Nederland opgericht, een club zich ten doel stelde en stelt Nederlandse strijk kwartetten, buiten de gevestigde impresariaten om, meer concerten te laten geven en die te situeren in bijzondere locaties als kastelen, landgoederen, monu mentale stadhuizen of kerken. Daartoe zette men in bijna alle provincies een netwerk van 'ambassadeurs' op. Als enige locatie in Zeeland had men het oog laten vallen op de Burgerzaal van het Middelburgse stadhuis en via de gemeente kwam het contact met Kamermuziek Zeeland tot stand. Die stichting aarzel de niet haar logistieke deel van de organisatie binnen de provincie op zich te nemen: ze zag strijkkwartetse- rie en muziekfeest als een ideale mix aan activiteiten. De éne geconcentreerd in een korte periode in het recreatieve voor- en culturele naseizoen, de andere verspreid over vier tot vijf concerten gedurende het seizoen. Inmiddels hebben elf kwartetten zich bij de landelijke stichting aangesloten. Komend seizoen gaat de serie in Zeeland haar vierde jaargang in, zij het in wat aangepaste vorm: er komt meer verantwoordelijkheid en dus ook meer risico te liggen bij de lokale en provinciale partners als de Stichting Kamermuziek. Die club heeft tegelijk nadrukkelijker bemoeienis met de programmering gekregen. Er is in Middelburg gekozen voor vier con certen met het jonge Van Dingstee Kwartet, met het Goffriller Kwartet plus klarinettist vanwege de variatie en met optredens van twee zeer gevestigde ensembles, het Parkany Kwartet en het Utrecht String Quartet, welke beide laatste op Zeeuws verzoek elk een kwartet van Bartolc uitvoeren. Muziekfeest en strijkkwartet serie samen hebben zo de afgelopen jaren een rijk deel van het repertoire voor kleine bezetting onder de aandacht van de muziekliefhebber gebracht, van de Middeleeuwen tot Olivier Messiaen. Kleine wensen Zo kan de Stichting Kamermuziek Zeeland model staan voor de manier, waarop al die clubs in de pro vincie proberen een aansprekend, gevarieerd en soms vernieuwend muziekaanbod 'voor de kleine zaal' tot stand te brengen. Kleine organisaties, kleine ensem bles, doorgaans ook intieme locaties: kleinschaligheid troef. Niettemin zijn die activiteiten elk jaar goed voor zo'n zestig concerten van kamermuziek, verspreid door de hele provincie: een wezenlijk part, want waar schijnlijk meer dan de helft van het totale aanbod in dit genre. Willen al die kleinschalige organisaties eigenlijk meer dan ze nu doen? Ze staan er lang niet allemaal om te springen, zo blijkt bij de rondgang. Die terug houdendheid uit te breiden heeft voor een deel te maken met de financiën. Onderkend wordt het risico dat overdaad schaadt, dat aanzienlijk meer concerten in een uitgestrekt en naar verhouding dunbevolkt gebied als Zeeland de spoeling dunner maakt, dat bezoekersaantallen zullen verwateren. Hier en daar zijn nog wel wat kleine wensen. Voor Baudeloo in Hulst speelt mede-organisator Anton de Kort nog wel eens met de vraag of een serie van pianorecitals aan het aanbod kan worden toegevoegd. In Goes - waar de serie dit seizoen niet is georganiseerd, maar vol gend jaar mogelijk weer een herstart beleeft - zou een echte concertruimte met een goede akoestiek volgens stichtingsbestuurslid Jan Hut meer mogelijkheden bieden. Tot de wensen van de Stichting Kamermuziek Zeeland hoort dat men het Muziekfeest graag nog met een paar concerten zou uitbreiden als dat financi eel mogelijk zou zijn. Door de band genomen echter vergt de organisa tie van de bestaande concertactiviteiten van vrijwil ligers zoveel tijd dat er ook om die reden geen grote aandrang bestaat ze uit te breiden. Zoals secretaris Liesbeth Binkhorst van de Stichting Incanto in Middelburg samenvat: 'Wij hebben vier concerten per jaar. Het is fijn die voor te bereiden. Daar ben je flink wat tijd mee kwijt, zeker als je nog andere dingen omhanden hebt. Ga je naar meer concerten toe, dan krijg je er een hoop heisa bij. Dat is voor vrijwilligers lang niet altijd meer op te brengen.' Eén wens klinkt echter vrij algemeen: het verlan gen naar een overkoepelende, regionale of liever nog provinciale kalender-van-de-kamermuziek. Kan er zicht komen op het totale aanbod plus de dagen en uren, waarop de concerten worden gegeven. Dat kan - is de redenering - overlappingen in de programme ring helpen voorkomen. En het mes zou ook nog aan de andere kant kunnen snijden: een brede versprei ding van zo'n concertkalender van de kamermuziek in Zeeland zou ertoe kunnen bijdragen dat tussen de regio's wellicht meer cultureel gependeld wordt. 18 Zeeuws Tijdschrift 2005/1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2005 | | pagina 22