2000 Een jaar later, dezelfde locatie, opnieuw lente en weer erg mooi voor de tijd van het jaar. De deuren staan open. Buiten is het warmer dan binnen. Hij staat lui in de deuropening, stoere zonnebril op en gitaar in de aanslag. Het lijkt een andere Danny, net een jaar ouder, maar al meer volwassen. Zijn stem klinkt voller. Als hij zingt krijg ik kippenvel. Wat een song! Zelf gemaakt? Jawel. Hij is met zijn band Till Dawn bezig met de opname van een demo met vier eigen nummers. Danny stuurt en bepaalt, is gedreven en nadrukkelijk aanwezig. Hij is de frontman van de band: Till Dawn is vooral Danny en omgekeerd. Hij beschrijft hoe het hoesje eruit moet gaan zien. 'Met zwart-witte strepen, als een zebra. Cool.' Hij heeft een uitgesproken opvatting over vormgeving en presenta tie. 'Het oog wil ook wat; uiterlijk vind ik erg belang rijk. Ik draag ook nooit zomaar een spijkerbroek. En op het podium trek ik iets moois aan. De band ook. Zo hoort dat, vind ilc.' 2001 Danny is een belofte. En wat voor één. Zijn optredens bewijzen het en zijn demo-cd's spre ken boekdelen. Hij maakt mooie songs. Zijn liedjes liggen goed in het gehoor, ze kloppen en zeggen veel over de maker. Hij is een performer, die gemakkelijk en aanstekelijk zingt. Zijn talent wordt weliswaar Een beetje wereldberoemd in heel Zeeland is hij, als hij met Till Dawn de Zeeuwse Belofte wint, het popconcours dat in deze provincie de aanloop vormt voor de Grote Prijs van Nederland. langzaam maar zeker (h)erkend, maar leven van de muziek, dat kan nog niet. Dat zit hem wel dwars. Voor hem is het een way of life. Hij wil als artiest zijn brood verdienen. Niets meer en niets minder. Natuurlijk zijn er momenten van twijfel. Ben ik wel goed genoeg? Zitten ze op een singer-songwriter als ik te wachten? Er is één persoon die nooit twijfelt. Die onvoor waardelijk achter hem staat en hem steunt. Vera van den IJssel, zijn moeder. Ze regelt zijn zaken, behartigt zijn belangen, stimuleert hem en troost hem. Vera is, zonder overdrijven, Danny's muze. Haar ziekte en het bericht van de ongeneeslijkheid ervan treft Danny als een mokerslag. Uit eerbetoon aan haar besluit hij zich voortaan Danny Vera te noemen. Terwijl ze thuis de laatste maanden van haar leven doorbrengt, gaat Danny door met spelen, optreden, schrijven. Vera wil niet anders en Danny kan niet anders. Op een avond in het stille huis aan de Middelburgse Herengracht schrijft hij: For the light in your eyes, I will hold you For the light in your eyes, I will take on your name For the light in your eyes, I will scream in silence So I'll gather my thoughts, they can go up in flames For a moment I was almost sleeping For a moment I was caught up in a bad dream For a moment I was nearly drowning Then woke up at last, with only wet feet 38 Zeeuws Tijdschrift 2005/1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2005 | | pagina 42