daar drie LCD-schermen boven elkaar met dynami
sche reeksen waterbedden. Twee zuilen elders in
de hal tonen twee versies van de film 'Een rondje
Walcheren', die versneld de seizoenen laat zien.
Achter de receptie maakt een projectie op matte
ramen de visuele invasie van de De Nooijers af. Als
pièce de resistance worden de Middelburgers aan de
overkant van het water 's avonds getrakteerd op een
schouwspel op de metershoge vitrages in het audito
rium: traag wuivende rietkragen worden afgewisseld
door close-ups van de schroef van een vijzelpomp en
bubbelend bruin en helder water. Kunst en architec
tuur zijn hier in perfect harmony. Beide zijn dan ook in
nauw overleg tot stand gekomen. Simultaan, zonder
veel bureaucratie of tussenpersonen, door autonoom
opererende professionals die nieuwsgierig zijn naar
elkaar en mogelijkheden creëren door eikaars talenten
te benutten.
'Metamorfose'
Dat de bovenstaande case ideaal is als het gaat om de
relatie kunst en architectuur, blijkt uit het volgende
geval. Deze keer is er al een gebouw. De architect
blijft in eerste instantie op de achtergrond want de
directeur van de organisatie is de initiatiefnemer. Het
is evenmin een opdracht van de RGD maar van de
Centrale Organisatie Voor Radioactief Afval (COVRA),
een NV die zelfstandig kunstopdrachten kan verstrek
ken. In Nieuwdorp bij Vlissingen verrees in 2003 een
William Verstraeten, Metamorfose, 2005: De oranje huid van de bunker - overgang tussen groen
(veilig) en rood (gevaarlijk) - zal per schilderbeurt lichter worden en in 2103 door wit zijn ver
vangen. Binnen zijn vier versies van een kleurenfoto opgehangen in lichtbakken waarop ongerept
Zeeuws landschap staat dat geleidelijk zijn kleuren verliest. Beide ingrepen van de kunstenaar
verbeelden het proces van verval van de straling van de radioactiviteit.
Frank Havermans, KAPKAR KSV-800, 200»
6.20 m x 5.50 m x 5.50 m, hout. De naam
KAPKAR is een soortnaam geworden. Foto
Leo van Kampen.
T
14 Zeeuws Tijdschrift 2006/3-4