Van Munsters ster rees al in de jaren zestig en zeven
tig toen hij zijn eerste prijzen binnenhaalde en in
landelijke en internationale musea begon te expose
ren. Zijn werken manifesteerden zich steeds meer als
autonome tekens die zowel in de white cube opdoken
als op straat. Tekens die langzamerhand de status
van icoon opeisen en die de wereld in uiteenlopende
maten, materialen en oplages binnenkomen: van
miniaturen tot de lichaamslengte van de kunstenaar
tot huizenhoog; van steen, polyester, staal, op papier
en in glas, en van unica tot 500 stuks. Na vele series
geklemde warmtewerken, accu's voor twee of meer
vingers, frozen lightnings, plussen en minnen, brain
waves, energielijnen en IK'en, staat er nu een totaal
kunstwerk in Vlissingen op papier.
Van Plus Min naar IK-eiland
In 1995 realiseerde Van Munster de architectonische
sculptuur Plus Min: twee gebouwen in de vorm
van een Plus en een Min op een locatie net buiten
Renesse. Een monumentaal teken - 2,70 meter
beneden de zeespiegel - op een plaats waar natuur
en cultuur elkaar raken. De Stichting Plus Min bood
kunstenaars een werkplek. De Min fungeerde als ver-
blijfsruimte en atelier, in de Plus werd geëxposeerd.
Toen bleek dat er een grootschalige camping pal aan
de Plus en de Min zou komen, was duidelijk dat de
belangrijkste inspiratiebronnen voor de kunstenaars
zouden verdwijnen: de rust en de ruimte van het
onaangetaste Belvedère landschap dat de Plus en de
Min omringde. Jan van Munster en Stichting Plus
Min besloten najaar 2003 - na een lang traject van
protest, tot aan de Raad van State toe - te vertrekken.
Jan van Munster is inmiddels verhuisd, van
Renesse naar Oost-Souburg. Hij exposeert overal ter
wereld maar de geboren Gorcummer verschanst zich
toch het liefste in het Zeeuwse land. Ingeklemd tus
sen Vlissingen en Oost-Souburg staat langs de A58
37 Zeeuws Tijdschrift 2006/3-4