Bezoek van Prins Willem-Alexander en Prinses Maxima aan Zeeland op 25 oktober 2001 Nationale herdenking van de Watersnood 19;
Het stoppen van de campagne Welkom in
Zeeland was te voorbarig.
Eens. Een dergelijke beeldvormingcampagne moet
je zeker tien jaar laten lopen. Ik geef toe toen ik de
leuze voor het eerst hoorde, dacht ik: wat krijgen
we nou? Zo algemeen, zo nietszeggend, zo simpel.
Maar dat is waarschijnlijk de kracht ervan geweest.
Onderzoek wijst overigens uit dat de campagne wel
degelijk heeft gewerkt. Maar er had meer ingezeten.
Onder de nieuwe Staten raakte de campagne belast.
Er stonden mensen op die dachten dat we een nieuwe
industrialisatiegolf wilden. De doelstelling van de
campagne kreeg ineens een andere draai. Men zei:
dit is het beeld van Zeeland en zo moet je het zien.
Terwijl het de bedoeling was om jonge gezinnen naar
Zeeland te trekken. Zeeland te profileren als gebied
waar het fijn is om te wonen en te werken. Een
provincie waar huizen nog betaalbaar zijn, waar de
kinderen op de fiets naar school kunnen enzovoorts.
Jammer, dat het zo gelopen is. Want, aan de beeld
vorming valt nog een hoop te schaven. Laatst was het
kabinet hier op bezoek. Ik hoorde niets anders dan:
goh, heeft Zeeland dit, heeft Zeeland dat. Waren we
in het Sloegebied, zeiden ze: 'Tjee, we wisten niet dat
er in Zeeland zoveel industrie was.' Tja, dat zijn dan
de mensen die beslissingen nemen over Zeeland. En
dan de Zeeuwse Statenleden horen stellen dat er geen
beeldvormingcampagne nodig is.
3 De Zeelandstadgedachte, weg met de eiland
mentaliteit, meer eenheid en daardoor slag
kracht, is mooi maar lastig te verwezenlijken.
Ik heb moeite met het woord stad. Dat hadden ze, pardon
dat woord hadden jullie beter niet kunnen kiezen. Onze
provincie heeft nu eenmaal een cultuur van dorpen en
gemeenten en er bestaat nog altijd controverse tussen
dorp en stad. Afgezien daarvan is het uiteraard evident
dat als je Zeeland in een groter verband gaat zien, de
slagkracht op tal van terreinen navenant zal toenemen.
Helaas moeten we vaststellen dat er in Zeeland nog altijd
een grote splitsing bestaat tussen mensen die globaal en
grensoverschrijdend redeneren en mensen die de klein
schaligheid als uitgangspunt kiezen. Mijn idee is dat het
een het ander niet uit hoeft te sluiten. Neem de muziek
scholen. Ze opereren lokaal en werken nauw samen. Dat
heeft ons een mooie stroming Nieuwe Muziek opgeleverd.
Het is dus mogelijk, we moeten de hoop niet laten varen.
Het positieve effect van de Westerschelde-
tunnel is zwaar overdreven. Uitgebleven
door onder meer een gebrekkige infrastruc
tuur in de buurt van de tunnel.
Ach, dat vind ik zo'n wijsheid achteraf. We hebben het
geweten, maar er nooit een punt van gemaakt omdat het
wel eens een belemmering zou kunnen opleveren voor
6 Zeeuws Ti)dschrift 2006/7-8
