'In Zeeland verloor de wereld zijn zin'
Willem Brakman is een veel gelauwerd auteur. Sinds 2003 werk ik aan een biografie die ik in 2009
hoop te publiceren. Hier alvast een voorschot met een artikel over zijn connecties met Zeeland.
Brakman werd in 1922 geboren in Den Haag. Zijn jeugdjaren bracht hij door in de wijk Duindorp
temidden van Scheveningse jeugd bij wie hij door zijn solitaire aard geen aansluiting vond. Hij
behaalde een Mulo-diploma in 1939 en een door de oorlog verlaat HBS-diploma in 1945. Brakman
studeerde medicijnen in Leiden en was daarna dienstplichtig arts bij de militair geneeskundige
dienst. [S
)oor Cerrit jan Kleinrensink
de opzegging van het Edict van Nantes in 1685 naar
Zeeland trokken.
Willem Brakmans grootvader Izaak was een telg
van de Brakmannen die zich eind achttiende eeuw
uit de geïnundeerde Wulpenpolder wisten te redden
en zich in Groede vestigden. Toen daar aan het eind
van de negentiende eeuw geen emplooi voor bakkers
knecht Izaak Brakman was, begon hij in Terneuzen
een eigen bedrijf in de Kazernestraat. Na zijn overlij
den in 1911 besloot zijn zoon Hendrik - de vader van
de schrijver - eerst iets van de wereld te zien alvorens
in zijn vaders voetsporen te treden. 'De wereld' lag
toen aan de overkant van de Westerschelde. Hendrik
Brakman werkte in Middelburg bij bakker Contant en
daarna bij scheepswerf De Schelde in Vlissingen. In
de bakkerij van zijn ouders kwam hij niet meer terug.
In 1919 trouwde hij met Maria Leuntje de Broekert
uit Souburg die hij in Middelburg had ontmoet. Zij
werkte daar als dienstbode bij notaris Verhulst in
het monumentale pand Houtkaai 17. Na het overlij
den van haar moeder, nam ze haar vader in 1924 in
haar gezin in Den Haag op. Willem Pieter Jacobus
de Broekert maakte indruk op zijn kleinzoons met
verhalen over zijn tijd bij de Koninklijke Marine. Hij
maakte in 1887 een reis rond de wereld op een zeil
schip en in Nederlands-Indië voer hij op een schip dat
werd ingezet bij de Atjeh-oorlog. Hij overleed in 1941
in Den Haag.
Hendrik werd kantoorbediende bij de Nederlandsche
Uitvoer Maatschappij. In 1919 vestigden hij en zijn
vrouw zich in de Jan van Houtstraat in Scheveningen.
Hier werden hun twee zoons geboren: Izaak Willem
(Sjaak) in 1921 en Willem Pieter Jacobus (Wim) in
1922. Eind jaren twintig kon het gezin een woning
betrekken in de nieuwe wijk Duindorp, gelegen in de
duinen aan de overkant van het Verversingskanaal.
Vader Brakman vond uiteindelijk zijn bestemming
als wisselloper bij het chique bankiersbedrijf Lissa
Kann op de Lange Vijverberg en bleef dat tot aan zijn
pensionering. Hij overleed in 1967 in Axel waar hij na
de dood van zijn vrouw was gaan wonen.
Een winterreis
Tweemaal heeft Willem Brakman voor zijn werk
gebruikgemaakt van De geschiedenis van de familie
Brakman. In zijn eerste roman, Een winterreis, onder
zoekt de arts Wim Alcijn de achtergrond van de ver
halen die hem vroeger door zijn vader zijn verteld. In
Terneuzen krijgt hij deel 1 van 'De geschiedenis van de
familie Akijn' onder ogen. Al bladerend komt hij tot de
ontdekking dat mensen in de tabellen van dit genea
logisch overzicht iets toevalligs en verwisselbaars
hebben. Zelfs zijn ouders over wie hij zoveel weet te
vertellen, worden in dit boek anonieme en verhaal
loze figuren. Bij een enkele figuur wordt iets over de
levensloop toegevoegd en dat interesseert Akijn, die
heel summier de lotgevallen van dragonder Izaak
Ackeijne tijdens Napoleons veldtochten overschrijft,
43 Zeeuws Tijdschrift 2008 1-2