'In Zeeland verloor de wereld zijn zin' Willem Brakman is een veel gelauwerd auteur. Sinds 2003 werk ik aan een biografie die ik in 2009 hoop te publiceren. Hier alvast een voorschot met een artikel over zijn connecties met Zeeland. Brakman werd in 1922 geboren in Den Haag. Zijn jeugdjaren bracht hij door in de wijk Duindorp temidden van Scheveningse jeugd bij wie hij door zijn solitaire aard geen aansluiting vond. Hij behaalde een Mulo-diploma in 1939 en een door de oorlog verlaat HBS-diploma in 1945. Brakman studeerde medicijnen in Leiden en was daarna dienstplichtig arts bij de militair geneeskundige dienst. [S )oor Cerrit jan Kleinrensink de opzegging van het Edict van Nantes in 1685 naar Zeeland trokken. Willem Brakmans grootvader Izaak was een telg van de Brakmannen die zich eind achttiende eeuw uit de geïnundeerde Wulpenpolder wisten te redden en zich in Groede vestigden. Toen daar aan het eind van de negentiende eeuw geen emplooi voor bakkers knecht Izaak Brakman was, begon hij in Terneuzen een eigen bedrijf in de Kazernestraat. Na zijn overlij den in 1911 besloot zijn zoon Hendrik - de vader van de schrijver - eerst iets van de wereld te zien alvorens in zijn vaders voetsporen te treden. 'De wereld' lag toen aan de overkant van de Westerschelde. Hendrik Brakman werkte in Middelburg bij bakker Contant en daarna bij scheepswerf De Schelde in Vlissingen. In de bakkerij van zijn ouders kwam hij niet meer terug. In 1919 trouwde hij met Maria Leuntje de Broekert uit Souburg die hij in Middelburg had ontmoet. Zij werkte daar als dienstbode bij notaris Verhulst in het monumentale pand Houtkaai 17. Na het overlij den van haar moeder, nam ze haar vader in 1924 in haar gezin in Den Haag op. Willem Pieter Jacobus de Broekert maakte indruk op zijn kleinzoons met verhalen over zijn tijd bij de Koninklijke Marine. Hij maakte in 1887 een reis rond de wereld op een zeil schip en in Nederlands-Indië voer hij op een schip dat werd ingezet bij de Atjeh-oorlog. Hij overleed in 1941 in Den Haag. Hendrik werd kantoorbediende bij de Nederlandsche Uitvoer Maatschappij. In 1919 vestigden hij en zijn vrouw zich in de Jan van Houtstraat in Scheveningen. Hier werden hun twee zoons geboren: Izaak Willem (Sjaak) in 1921 en Willem Pieter Jacobus (Wim) in 1922. Eind jaren twintig kon het gezin een woning betrekken in de nieuwe wijk Duindorp, gelegen in de duinen aan de overkant van het Verversingskanaal. Vader Brakman vond uiteindelijk zijn bestemming als wisselloper bij het chique bankiersbedrijf Lissa Kann op de Lange Vijverberg en bleef dat tot aan zijn pensionering. Hij overleed in 1967 in Axel waar hij na de dood van zijn vrouw was gaan wonen. Een winterreis Tweemaal heeft Willem Brakman voor zijn werk gebruikgemaakt van De geschiedenis van de familie Brakman. In zijn eerste roman, Een winterreis, onder zoekt de arts Wim Alcijn de achtergrond van de ver halen die hem vroeger door zijn vader zijn verteld. In Terneuzen krijgt hij deel 1 van 'De geschiedenis van de familie Akijn' onder ogen. Al bladerend komt hij tot de ontdekking dat mensen in de tabellen van dit genea logisch overzicht iets toevalligs en verwisselbaars hebben. Zelfs zijn ouders over wie hij zoveel weet te vertellen, worden in dit boek anonieme en verhaal loze figuren. Bij een enkele figuur wordt iets over de levensloop toegevoegd en dat interesseert Akijn, die heel summier de lotgevallen van dragonder Izaak Ackeijne tijdens Napoleons veldtochten overschrijft, 43 Zeeuws Tijdschrift 2008 1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2008 | | pagina 45