(boven links) Voorgevel van het Badpaviljoen voorde restauratie. Foto bureau Harmonische Architectuur (Hoogenberk). (boven
rechts) De voorgevel in de steigers. Foto Willem Heijbroek. (onder) Gerestaureerde voorgevel van het Badpaviljoen. Foto Francisca
van Vloten, (linkerpagina) De huidige situatie van de aanbouw zeezijde als gevolg van bezwaar welstand. Foto Willem Heijbroek.
Verloedering en verval
Tot de jaren zestig van de vorige eeuw beheert de NV
Zeebadinrichting Domburg het Badpaviljoen, enkele
stranden en twee tennisbanen. Daarna wordt het
paviljoen overgenomen door de Hotelmaatschappij
Domburg, die het op zijn beurt weer overdoet aan de
brouwerij De Drie Hoefijzers.
Al vanaf midden jaren zeventig heeft het imposan
te neorenaissance bouwwerk uit 1889 van architect
Van Nieukerken er als een bouwval bij gestaan. Het
wordt nog wel geëxploiteerd als café-restaurant onder
de eigenaar brouwer Slcol, die De Drie Hoefijzers
inmiddels had overgenomen. Skol vraagt 1.3 miljoen
gulden voor het gebouw, een bedrag dat de Stichting
Badplaatsbelangen Domburg niet lean opbrengen,
vooral omdat de kosten voor renovatie ook nog eens
aanzienlijk zouden zijn (volgens de raming toen ca.
1 miljoen gulden). Skol verkoopt het paviljoen in
1980 aan J.A.M. Bos, die het onderbrengt in de BV
Domburgse Zeebadinrichting. Heemschut pleit ervoor
het gebouw, dat op de voorlopige rijksmonumenten
lijst is geplaatst, te herstellen of tenminste wind- en
waterdicht te maken. Dat is provisorisch gebeurd,
maar de hotelfunctie ging verloren vanwege onvol
doende brandveiligheid.
Hernieuwd gebruik
In de grote zaal en het restaurant probeert de socië
teit Luctor et Emergo activiteiten te organiseren,
die iets van de oude glorietijd aan het eind van de
negentiende eeuw doen herleven. De voorzitter Steven
Molkenboer maakt met hulp van sociëteitsleden het
j^ï 1-a/rif
F -
15 Zeeuws Tijdschrift 2008 7
