(links) De voorgevel uit 2003 met hoge opbouw, waartegen Heemschut bezwaar heeft gemaakt, (rechts) Het voorlaatste plan voor
aanbouw met afgeronde zijkanten aan de zeezijde uit 2003. Afb. bureau Harmonische Architectuur (Hoogenberk).
der gereduceerd tot tien, uiteindelijk negen, en zijn
enkele aanpassingen verricht. Van Garderen Dekker
gaat hiermee akkoord en vraagt bij de gemeente een
bouwvergunning aan. Heemschut belooft zich in te
spannen de buren ervan te overtuigen van verdere
bezwaren af te zien. De technisch directeur van Heem
schut en een vertegenwoordiger van de Provinciale
Commissie Zeeland hebben vervolgens diverse
gesprekken met de eigenaars van Carmen Sylva.
Het bezwaar van de buren tegen de laatste versie
met een minimale uitbreiding wordt door de gemeen
te Veere ongegrond verklaard en het plan wordt door
de rechter mede op grond van door Heemschut aan
gedragen argumenten positief beoordeeld. De buren
gaan echter in beroep en krijgen bij de Raad van State
gelijk. De basis hiervoor ligt bij het feit, dat het niveau
van de begane grond in de aanbouw niet in overeen
stemming zou zijn met het bestemmingsplan. Het
bezwaar is kennelijk niet zo principieel dat een ver
goeding dat niet zou kunnen opheffen. Wanneer de
familie zich hiermee gaat bemoeien, wordt de lat te
hoog gelegd voor Van Garderen Dekker.
Dank zij verruiming van het bestemmingsplan en
een artikel 19 procedure wordt met hulp van de pro
vincie ook de laatste barrière geslecht en kan met de
restauratie van de buitengevels worden begonnen.
Er blijft nog een bezwaarde elders in Domburg
over; deze is door persoonlijke gesprekken, artikelen
in het blad Heemschut (2005) en de regionale pers niet
te overtuigen. Hij verliest echter in de procedures.
Uitvoering van de restauratie
Om de kanjersubsidie, die inmiddels 800.000,- is
geworden, niet mis te lopen wordt de restauratie snel
opgepakt zonder dat er nog enig zicht is op een ver
gunning voor de nieuwbouw. Omdat nog steeds niet
duidelijk is hoe de indeling zal worden, moet de bin
nenkant van het gebouw nog even wachten. In verloop
van tijd is 500.000 euro van de subsidie, die daarmee
de naam kanjer niet meer verdient, ingetrokken.
Als bijzonderheid van de restauratie kan hier wor
den genoemd de dichtgemetselde trap aan de voorge
vel, die op oude foto's spijlen blijkt te bezitten. Deze
worden teruggebracht. De beide beeldjes van griffioe
nen aan weerszijden verkeren in slechte staat en moe
ten door nieuwe worden vervangen.
Het mag een wonder heten dat deze restauratie
en geslaagde aangepaste nieuwbouw ten slotte tot
stand zijn gekomen. Dat is grotendeels te danken aan
het doorzettingsvermogen en de bevlogenheid van de
projectontwikkelaars Van Garderen Dekker en het
architectenbureau voor Harmonische Architectuur
van Hoogenberk. Hun verdienste is het oolc geweest,
dat de toch nog vrij volumineuze nieuwbouw een wei
nig massale indruk maakt en goed met het oorspron
kelijke Badpaviljoen harmonieert.
Dat is bereikt door een aantal architectonische mid
delen zoals het omwerken van de topgevel aan de zee
zijde en zijkanten tot dakkapellen, die de massaliteit
doorbreken. Welstand is tegen de aanvankelijk ingete
kende afrondingen aan de gevel en ramen op de bega
ne grond. Hoogenberk is het daarmee eens en haalt
ze weg waardoor het geheel aan uniformiteit wint. De
hoofdingang aan de Badhuisweg krijgt een voorplein
met aan beide zijden duinbeplanting. Er komt een trap
naar het terras en op de voormalige tennisbanen wordt
een parkeerplaats voor 27 auto's aangelegd.
Daarmee is het complex naast zeer fraai ook goed
bruikbaar geworden voor de eigenaars van de apparte
menten en het restaurant.
18 Zeeuws Tijdschrift 2008 i 7
