STRALEND
Fragmenten uit een Journaal
Door Andreas Oosthoek
ij januari 2 008. De dag van de eerste bestraling. Het
voortraject is bedaard en to the point afgehandeld.
Aangepast programma: ik kon mijn vijfenzestig
ste jaardag, met Zeeuwse vrienden, vieren aan de
Siamese stranden. Van de natuurlijke straling naar de
technische ionisering. Bijna veertig ochtendlijke uit
stapjes, vanuit het duin naar het instituut. Dat klinkt
als 'van warm naar koud'. Het valt alles mee: het
ZRTI heeft aardig personeel, friendly staff heet dat, well
trained. Hans Warren sprak met veel waardering over
zijn behandeling, jaren geleden. Er was een rottig
bultje uit zijn hoofd gegroeid en aan dat bultje zat een
schrikkelijk spiraaltje dat richting schedeldak priem
de. Lier en lancet: bultje weg, spiraaltje weg. Hij zag
op tegen de meer dan twintig stralingen, als naspijs.
Toen alle staties van de kruisweg gepasseerd waren en
ik naar zijn bevindingen vroeg, zei hij laconiek: 'een
beetje jeuk op mijn kop, dat is alles'.
Ook al jaren geleden vroeg het ZRTI mij om toe
stemming voor overname van een Nijhoff-fragment.
Men wilde de wat steriele ruimte enigszins verzachten
met dichtregels, te etsen op de ruiten. Boodschap,
bezinning, overweging, verstrooiing? Het is een
vreemde gewaarwording dat ik nu - en nog een kleine
veertig malen - onder die regels mijn opgang naar
genezing kan maken.
O had ik in mijn droomen maar altijd
Een parasol van wonderen en kleuren.
Dromen genoeg, maar wonderen? De teksten heb
ben een hoog houdt-er-de-moed-maar-in gehalte. Ilc
heb mij voorgenomen de gehele ZRTI-spiegel der
Nederlandsche poëzij af te werken, hoewel het hogere
nut van die uitgelichte regels zonder enig verband mij
ontgaat. Zo ook de keuze. Bien étonnésM. Nijhoff,
Bert Schierbeek, A. Roland Holst, Huub Oosterhuis,
Johanna Kruit, Kees Ouwens, Toon Tellegen,
K. Michel, Lucebert en zijn visser.
18 januari. De behandelingen vinden plaats in het
lokaal Sepia, terwijl ik me verheugd had op een kort
doch herhaald bezoek aan Florence, of liever nog
Siena. Sepia, de kleur of de zeekat? Op de monitor
zag ik dat Het Doel in lichtende kleuren was afgeba
kend: een soort cirkel rond de resten der verzonken
Voorstander. Er wordt vanuit drie locaties gestraald:
abdomen, rechterheup, linkerheup. Slechts enkele
seconden. Ik tel mee. Het gebied omvat negen kubie
ke centimeters: 9x9x9. Dat kubusje wordt tegen het
einde van het feest ingekrompen om collateral dam-
mage te voorkomen. Puntlassen, aldus.
Ik sta aan het raam
de woorden komen.
Het staat er, zoals eronder Toon Tellegen staat. Laten
komen die woorden. En ook weer laten gaan. In alle
rust.
12 februari. Een tweede evaluatie. De oncologe is of
lijkt tevree. Registratie van de bijwerkingen. De staat
van de prostaat lean nog niet besproken worden. Zalfje
voor de edele delen. Na achttien beurten ziet het
geheel er vrij redelijk uit. De straalpunten vertonen
zelfs geen begin van roodheid of ander ongerief.
Jany Holst op het vensterwerk van het ZRTI. Een
exclamatie:
Altijd heen en weer geslingerd, zonder rust of duur.
O was ik maar een wingerd. O had ik maar een
muur.
11 Zeeuws Tijdschrift 2009 3-4
