DE BINDENDE KRACHT VAN ZORG
'Het is een cultuurverschil. Boven de Schelde praten ze over de ver
schillen (die daardoor onoverbrugbaar worden) en gunnen elkaar de
ruimte niet. Beneden de Schelde praten we over de overeenkomsten
binnen een harmoniemodel. We kijken hoe we eruit komen of hoe we
dit samen oplossen.' Aan het woord is Lex janse. Door Paul van
der Velde en Dick van den Bout
Van die hartaanval op Koninginnedag had hij niets
gemerkt. Janse is een man met twinkelende oogjes
die niet wil geloven dat de zorgverstrekker par excel
lence zelf aan de andere kant van de zorglijn komt
te zitten. Door de hartoperatie is hij minimaal drie
maanden uit de roulatie. De opening van de nieuwe
Blaauwe Hoeve is uitgesteld, want daarbij kan hij
natuurlijk niet ontbreken. Zijn vrouw Marianne kijkt
bezorgd en neemt met zachte aandrang de kleindoch
ter mee die de regalia van een prinses draagt: een
kroontje en een toverstaf. Ze lacht naar haar opa.
Beste ouderenbeleid
Hulst kreeg van het tijdschrift voor post-actieven
Senioren Nu zowel de vakjury- als publieksprijs voor
het beste ouderenbeleid. Die prijs kreeg de gemeente
zeker niet in de laatste plaats door de activiteiten van
Stichting Curamus die ouderen een breed pakket van
mogelijkheden op het gebied van wonen, welzijn, zorg
en behandeling biedt in Oost Zeeuws-Vlaanderen. In
2007 kreeg Curamus de publieksprijs van het College
Bouw en de Landelijke Organisatie Cliëntraden voor
het beste Wonen en Zorg in Nederland. Lex Janse is
er vanaf midden jaren negentig van de vorige eeuw
directeur. 'Die prijs is niet uit de lucht komen vallen
en dient gezien te worden in het licht van de inbed
ding van het ouderenbeleid in de zorg. Een kleine
twintig jaar geleden bracht de provincie een nota uit
over ouderenvoorzieningen die neerkwam op een
saneringsslag op dat terrein. We mochten over alles
iets zeggen behalve over de implementatie. Daar
tekenden we als Zeeuws-Vlaamse zorginstellingen
protest tegen aan en we zeiden dat we een alternatief
hadden. Het bindende middel in onze strijd was de
gemeenschappelijke vijand: de provincie.'
Zeeuws-Vlaams Zorg Overleg
Eenmaal begonnen dendert Janse als een jonge hond
voort: 'Nu moesten we dat natuurlijk waar maken.
We gingen naarstig op zoek naar alternatieven. We
richtten het Zeeuws-Vlaams Zorg Overleg (ZVZO) op
waar zich steeds meer zorginstellingen in Zeeuws-
Vlaanderen bij aan gingen sluiten. Het is altijd meer
een klankbordgroep c.q. een strategische alliantie
gebleven zonder enige vorm van hiërarchie. Het toe
val wilde dat De Honte, het ziekenhuis in Terneuzen,
in die tijd grote toevoerproblemen van cliënten had
want die zochten massaal hun heil in Vlaanderen. De
toen pas aangetreden directeur Paul Rademacher en
de toenmalige Raad van Bestuur sloten zich onmid
dellijk bij het overleg aan en legden in samenwerking
met de actoren van het ZVZO mee de basis voor een
zorgnetwerk in Zeeuws-Vlaanderen dat in de loop van
de tijd alleen maar beter is gaan functioneren. Door
de actieve rol van het ziekenhuis naar de huisartsen
toe, trad al snel een significante verbetering in de ver
standhouding met de specialisten in. Die veel betere
relatie vertaalde zich in een grotere toestroom van
cliënten naar De Honte.'
Iedereen binnen de zorg begon de voordelen van
samenwerking in te zien. 'De gemeenschappelijke
vijand "Middelburg" als bindende kracht werd ver
vangen door een groot onderling vertrouwen dat uit
groeide tot het best denkbare alternatief. Op praktisch
terrein maakten we inkoopcombinaties waar ook de
kleine verzorgingshuizen van meeprofiteerden. Zij
14 Zeeuws Tijdschrift 2009 i 3-4
