Hulst gebeurt. Bereikbaarheid is vooral voor chronisch
zieken een probleem omdat ze frequent naar het zorg
punt toe moeten. Dat is alleen met goed vervoer op te
lossen maar in de toekomst kan die zorg ook naar de
cliënt toe komen door ontwikkelingen in de IT.
Neem bijvoorbeeld de diabetescoach. De cliënt
kan zelf zijn waarden invoeren en krijgt een signaal
wanneer hij erboven komt. Het maakt de cliënt veel
bewuster van de manier waarop hij leeft want bij een
ongezond levenspatroon worden de waarden over
schreden en verslechtert zijn conditie wat tot ampu
taties kan leiden. De diabetescoach heeft niet alleen
een hoger welzijn en langere levensverwachting tot
gevolg maar brengt tevens een aanzienlijke daling van
de zorgkosten met zich mee. Immers, het tijdstip van
de insulineafhanlcelijkheid van de diabeticus wordt
steeds verder in de tijd vooruit geschoven. Op nog
veel meer terreinen van de zorg is de positieve invloed
van de IT merkbaar.'
Het Zeeuws-Vlaamse model
De trek naar Vlaanderen vanuit Nederland voor zorg
bestaat al meer dan tien jaar en groeit nog steeds.
Gij zen beaamt dat volmondig. 'Onlangs ontmoette
ik de Vlaamse minister van Volksgezondheid en
die vond de influx van Nederlanders zelfs spectacu
lair in negatieve zin want er zijn nu wel een beetje
veel kaaskoppen op zaal. Tot 2003 waren het vooral
Nederlanders die op die manier de lange wachtlijsten
wilden vermijden voor operaties met een jaar wacht
tijd. Zij werden in Vlaanderen binnen een maand
geholpen. Voor Zeeuws-Vlamingen was het de nor
maalste zaak van de wereld naar academische zieken
huizen in Brugge, Gent of Antwerpen te gaan omdat
het in het Terneuzense ziekenhuis aan hoogwaardige
specialistische hulp ontbrak. De OZ kende dan ook de
Zeeuws-Vlaanderenregeling waarbij inwoners uit dat
gebied voor speciale zorg naar Vlaanderen konden.
Na de liberalisering in de zorg in 2003 verdwenen
de wachtlijsten gaandeweg en is het alleen de cliënt
die echt niet wil wachten die zijn heil daarom in
Vlaanderen zoekt. In tegenstelling tot Nederland is er
daar een overaanbod aan zorg. Toch zijn er nog andere
redenen dat er, zoals de Vlaamse minister consta
teerde, veel Nederlanders naar Vlaanderen gaan en dat
is voor de empathische manier waarop gezorgd wordt
en de goede ervaringen die eerder zijn opgedaan. Om
te overleven werd het Terneuzense ziekenhuis al eind
Aogëla Bras
jaren negentig heel wat klantvriendelijker en gerichter
op de totale zorg in Zeeuws-Vlaanderen. Er werden
door het ziekenhuis heldere afspraken gemaakt met de
andere zorgaanbieders in de streek vanuit het principe
dat zorg bindt. Daarom heerst er veel meer de sfeer
van leven en laten leven dan boven de Schelde waar
dat principe nog niet zo doorgedrongen is.'
CZ heeft die ketenbenadering van de zorg altijd
gestimuleerd en ziet cliënten van boven de Schelde
naar Terneuzen gaan juist vanwege de empathische
verzorging. Volgens Bras probeert CZ actief die bena
dering prikkels te geven door bijvoorbeeld smileys te
geven aan ziekenhuizen die kindvriendelijk zijn. CZ
houdt bij de inkoop van zorg duidelijk rekening met
de mening van de cliënt. Het open concurrentiemodel
dat CZ voorstaat zal straks bij één ziekenhuis boven
de Schelde minder gaan werken, meent Gijzen. 'Dit
kan de gidsfunctie die CZ op het terrein van de zorg
heeft, ingewikkelder maken, strakke afspraken zullen
gemaakt moeten worden. Wanneer de taakstellende
afspraken of aanbevolen verbetertrajecten niet opge
volgd worden, kan CZ altijd nog, als uiterste vorm,
zelf een ziekenhuis oprichten. Een recente uitspraak
van de Commissie Verticale Integratie die in opdracht
van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en
Sport is opgericht, heeft dat mogelijk gemaakt en
wij zullen er beslist gebruik van maken als het moet.
Zorg moet binden, niet scheiden.'
38 Zeeuws Tijdschrift 2009 3-4
