College voor Zorg en Welzijn
Een belangrijk onderdeel van het Zeeuws model is de
keuze voor het samen verantwoordelijkheid nemen
en voor samenwerken. De Wmo legt belangrijke ver
antwoordelijkheden bij de gemeenten. De Zeeuwse
gemeenten hebben in overleg met de provincie besloten
om een overlegplatform in het leven te roepen waar bij
de invoering van de Wmo kon worden overlegd en waar
kon worden afgestemd. Dit werd het College voor Zorg
en Welzijn (CZW), waarvan de wethouders lid zijn en ik
als gedeputeerde adviseur. De verantwoordelijkheid blijft
bij iedere gemeente, maar we nemen gezamenlijk de
verantwoordelijkheid voor een aantal zaken.
Weer vanuit de gedachte dat we de kwaliteit van
Zeeland belangrijk vinden, maar dat we een dub
bel schaalprobleem hebben: weinig mensen op een
groot gebied. Als we een aantal zaken in Zeeland op
het juiste peil willen houden, dan moeten we samen
de verantwoordelijkheid nemen. Een voorbeeld is
de manier waarop de Zeeuwse gemeenten de ver
slavingszorg en de maatschappelijke opvang regelen
in het Zeeuws Kompas. Voorheen liep dat via de
centrumgemeente Vlissingen. Met name wethouder
Prins pleit ervoor dit soort zaken niet te delegeren
naar een centrumgemeente, maar om samen de ver
antwoordelijkheid op te pakken. Ik ben het met hem
eens. Dat is Zeeuws model: er samen voor zorgen dat
het in Zeeland goed geregeld is. Naast de eigen ver
antwoordelijkheid als gemeente, of als zorginstelling
ook verantwoordelijkheid nemen voor het geheel. Dat
is de enige manier waarop we als regio de toekomst
met een gerust hart tegemoet kunnen treden.
Ruimte binnen kaders
Maar voor mij gaat het Zeeuws model nog een stap
verder dan gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen
en samen zaken oppakken. Het heeft ook te maken
met de aard van de oplossingen die je met elkaar
zoekt. Die hebben we als provinciaal bestuur al eens
neergelegd in de nota De driehoek rond en later in
ons programma Nieuwe verbindingen. Daar staan
uitgangspunten in als 'klein binnen groot', 'cultuur
van verschil' en 'ruimte binnen kaders'. Met name
dat 'klein binnen groot' vind ik heel passend voor
Zeeland. Het gaat ervan uit dat je kleinschaligheid
combineert met grootschaligheid. Kleinschaligheid
en maatwerk in de uitvoering, maar met een groot
schalige ondersteuning. Een voorbeeld is Zeeuwse
Gronden, een kleinschalig ouderinitiatief in de
geestelijke gezondheidszorg. Een uitstekend en
ook inspirerend initiatief, dat alleen kan bestaan
omdat men kan terugvallen op het grote Emergis.
Het goede is dat Emergis Zeeuwse Gronden niet
als concurrent ziet, maar als een verrijking van het
zorgaanbod. En door als achtervang te functioneren
maakt Emergis Zeeuwse Gronden mogelijk. Zo ont
staat die 'cultuur van verschil' die variatie brengt. Als
we daar rekening mee houden, dan doen we recht
aan de eigenheid van Zeeland. Het Zeeuws model
is voor mij samen verantwoordelijkheid nemen en
werken aan maatwerk. Oplossingen die passen bij
de Zeeuwse schaal en de Zeeuwse aard. Zolang we
elkaar kunnen blijven vinden, heb ik vertrouwen in
het Zeeuws model dat ook toepasbaar kan zijn in
met Zeeland vergelijkbare gebieden.
6i Zeeuws Tijdschrift 2009 3-4
