Onder het melkwoud van Dylan Thomas, opgevoerd aan de oever van de Oosterschelde in Serooskerke, 2009. Foto: ZNF-Lex de Meester. voorstelling', zegt acteur Maarten Wansink. 'Als je alleen komt voor de vertelling, krijg je een heldere ver sie van Shakespeares tekst maar daar is dit stuk niet voor bedoeld. We hebben gespeeld met links de volle maan, rechts onweer en de ziedende wolken tussen de graancirkels in. Daar gaat het over.' Elke Nazomertafel is anders, maar één factor is constant: klokslag 3 staat hij voor mijn neus, de onver biddelijke temmer van het festival. Om Jan Decleir maar eens aan te halen. Hij ziet er moe uit, artistiek leider Alex Mallems, geen wonder. Onder het Melkwoud en Zittend Meisje konden vanwege de storm niet gepeeld worden op locatie en zijn verplaatst naar het theater. Spannend want wat was bedacht moet ter plekke opnieuw worden uitgevonden, om maar te zwijgen van het publiek dat moet worden ingelicht. Eerder besloten Jan Decleir en Koen De Sutter een gedeelte van de tekst voor te dragen in het restaurant vlak bij de speellocatie; wie erbij was beleefde de avond van z'n leven. Het weer is het gesprek van de dag. De ene keer is Zeeland bijna mediterraan, de dag erna waaien de spelers nog net niet uit hun broek. Wind is de grootste vijand van het festival en de acteurs gaan tot het uiterste. 'Decleir en De Sutter hebben dagelijks gerepeteerd bij 7 Beaufort', zegt Alex Mallems, 'dan ben je letterlijk gezandstraald.' Ook in fysiek opzicht een uitputtingsslag, locatietheater is zwaar en complex. 'Ik was bang voor die ruimte, om met woorden tegen die natuur op te boksen', bekent Decleir. Je kan het zo gek niet bedenken of het gebeurt. In Onder het Melkwoud komt dagelijks een rat op bezoek en het Zeeuws trekpaard in Zittend Meisje doet ook wat ie wil. Terwijl Jacob Beks Nietzsche citeert - denkt u dat een boer niet denkt? - vertelt het dier z'n eigen verhaal en de katten in de buurt doen hetzelfde. 'Het is belang rijk dat je dat niet ontkent', zegt Mallems. De eerste les voor regisseurs: laat al je schouwburgervaring en routine thuis, elke avond is opnieuw een première.' Het publiek kijkt door de theatralisering van de loca ties voorgoed anders naar het Zeeuwse landschap. 'We manipuleren het beeld met licht, de situering van de tribune en beïnvloeden ook het kijkgedrag,' zegt de artistiek leider. 'Het decor van Luc Deleu dwingt de toeschouwer te focussen op de spelers, dóór de lijst heen te kijken, dat van De Storm is niet natuurlijk maar volledig bedacht: de graancirkels zijn niet platge gooid maar ingezaaid. Beelddramaturgie noem ilc dat. Als je aan komt lopen zijn de cirkels verstopt omdat aan de buitenrand van de akker reuzenmaïs is inge zaaid. Op die manier sleur je de toeschouwer onont- 64 Zeeuws Tijdschrift 2009 j 5-6

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2009 | | pagina 64