De Storm van William Shakespeare, opgevoerd op akkers bij Wilhelminadorp, 2009. Foto: ZNF-Lex de Meester.
koombaar binnen in de wereld van het stuk zoals die
alleen op locatie beleefd kan worden.'
De inspiratie van Claus blijft doorwerken
'Ik kies voor de kunst. De wil is alles,' zegt Charley
Toorop in Zittend Meisje. De onzekerheid die actrice
Chris Thys er subtiel in laat doorklinken is veelzeg
gend. De dag na de première zit ze -nauwelijks ervan
bijgekomen- aan tafel om te vertellen over de vrouw
van de wereld die ze al weken wil doorgronden.
Twijfelkonten zijn het, al die kunstenaars en juist
dat maakt ze interessant. 'Weer een doek en nog
een. Altijd moet het beter.' Ook Mallems is gevoelig,
zeker voor kritiek in deze dagen. Niet dat hij daar niet
tegen kan maar je merkt dat hij zich verantwoordelijk
voelt voor zijn spelers. Het publiek moet het festival
omarmen en goede recensies zijn belangrijk maar
het gaat toch vooral om het artistieke proces en dat is
kwetsbaar. Zelfs Decleir, imposant van postuur en met
die prettige bescheidenheid die veel Vlamingen eigen
is, oogt ietwat verlegen. Ondanks -of veeleer dankzij?-
zijn indrukwekkende palmares. We praten over Under
Milk Wood, de legendarische tekst van Dylan Thomas
in die meesterlijke vertaling van Hugo Claus. De tekst
die hem terug naar het theater bracht, die -zoals hij
het zelf formuleert- schreeuwt om gezegd te worden,
dus toen Koen De Sutter hem benaderde zei hij met
een ja. Maanden zijn ze ermee bezig geweest, lang en
intens. Aftasten en uitproberen, telkens opnieuw, om
een voorstelling te krijgen die van het papier afkomt.
Hugo Claus lcomt vaak ter sprake deze week.
Er is een poëzieprogramma opgedragen aan zijn
oeuvre met Connie Palmen, Ramsey Nasr en de hui
dige stadsdichter van de Sinjorenstad. 'Niet iedereen
kent Claus', grapt Joke van Leeuwen. 'Ik herinner
me dat hij zich eens in een hotel inschreef en dat
ze bij de receptie vroegen: met een c of met een lc?'
Toen Phaedra werd gespeeld in Zierilczee, tijdens het
ZNF 2005, is hij incognito binnengeslopen. Hij had
geen zin in aandacht maar hij wou bij de acteurs
zijn. 'Dat zijn herinneringen om te koesteren', zegt
Mallems, 'ook voor het festival. Claus was om mee
samen te werken echt een schat, hij hield van zijn
acteurs. Ook die relatie met Jan Decleir is bijzonder,
dat zijn hechte banden. Ik denk dat iedereen die
met literatuur en theater bezig is schatplichtig is aan
Claus. Hij was de eerste schrijver die onder de kerk
toren vandaan kwam en liet zien dat er een andere
wereld is dan het eigen dorp.'
65 Zeeuws Tijdschrift 2009 j 5-6
