voeten dat zo langzamerhand alles wel onderzocht
was, onder andere door de commissie-Nijpels. Wat
wilde ze nu nog? De minister verklaarde een consor
tium te benoemen onder leiding van de Grontmij. Dat
zou onder meer een alternatief van de Waterschappen
in Zeeland gaan bestuderen. Het voorstel was om
langere tenen aan de dijken te maken zodat het
land met eb droog viel en dat met vloed de golven
gebroken zouden worden. Twee vliegen in een klap:
veiligheid en natuurlijkheid. Over vier weken zou
het kabinet een besluit nemen. Vervolgens werd
de minister onwel en keerden wij met lege handen
huiswaarts. Wat mij in dit debat overigens wel opviel
was de invloed die de ambtenaren op het ministerie
van LNV op Verburg hadden. Vroeger zaten er op dat
ministerie boerenjongens. Mensen die wisten hoe je
suikerbieten moest telen en zo. Nu zitten er vooral
biologen of mensen met eenzelfde soort kennis. Ik
heb meer dan eens gemerkt dat zij de minister pro
beerden te pushen om te gaan ontpolderen. Tja, je
zou het, net als de gijzelingspolitiek van de natuur-
en milieubeweging, een antidemocratische tendens
kunnen noemen. We moeten namelijk constateren
dat ambtenaren niet loyaal zijn aan de minister, het
kabinet en de volksvertegenwoordiging. In feite ging
het hier om obstructie van de bureaucratie. Maar
of dat de doorslag zal geven? Ik weet alleen dat het
kabinet op 9 oktober (zie het post scriptum voor de
uitslag) kiest voor ontpolderen of iets anders. Wat ik
denk? Ze gaan niet ontpolderen. Dat kan eigenlijk
ook niet anders, want bijna iedereen is daar tegen.
Tachtig procent van de Zeeuwen, een meerderheid in
18 Zeeuws Tijdschrift 2010 1-2
1
de Provinciale Staten, een meerderheid in de Eerste
en Tweede Kamer. Hoe democratisch kan een besluit
na 13 jaar praten zijn? Ik geef toe, ik heb in die 13 jaar
alles meegemaakt en geleerd dat werkelijk alles kan.
Maar één ding heeft voor mij altijd voorop gestaan: de
Hedwigepolder is mijn land, daar blijven ze van af.'
Persbericht kabinet (9 oktober 2009)
Het gesprek met Ewald Baecke vond plaats op 12 sep
tember 2009. Een maand later, op vrijdag 9 oktober,
gebeurde wat Baecke in 't geheel niet verwachtte. Het
kabinet besloot om de Hedwigepolder toch onder
water te zetten, ter compensatie van de natuur die
verloren gaat bij het uitdiepen van de Westerschelde.
Tijdens een persconferentie op diezelfde dag ver
klaarde toen nog minister-president Balkenende dat
het kabinet een 'trieste conclusie' heeft moeten trek
ken. Volgens hem heeft het kabinet alles uit de kast
gehaald om tegemoet te komen aan de bezwaren van
de Tweede Kamer en de gevoelens in Zeeland. 'Die
gevoelens in Zeeland ken ik zeer goed.' In het offici
ële persbericht van de regering staat over het opmer
kelijke besluit tot ontpolderen het volgende:
'De ministerraad heeft er op voorstel van minister
Gerda Verburg van Landbouw, Natuur en Voedselkwali
teit (LNV) mee ingestemd dat de unieke getijdennat uur
langs de Westerschelde hersteld wordt via ontpoldering
van de Hertogin Hedwigepolder. Tot teleurstelling van
het kabinet blijkt het alternatieve plan voor buitendijks
natuurherstel op onoverkomelijke bezwaren te stuiten.
Het kabinet heeft geconcludeerd dat ontpoldering de enige
begaanbare weg is om te voldoen aan de natuurherstel-
