De cultuureconomie van Antwerpen
tekst PHILIP HEYLEN
Het samengaan van economie en cultuur is al lang
geen taboe meer, integendeel, het is een kans. We ver
ruimen steeds meer onze definities van kunst en cul
tuur. Het gaat al lang niet meer over cultuur met een
grote C of kleine c. Die discussie uit de jaren zeventig
en tachtig van de vorige eeuw hebben we gelukkig
achter de rug. Ook de termen profit en non-profit ver
vagen. Gelukkig maar.
Tegenwoordig hebben we het over de 'culturele
industrieën', of nog ruimer: 'creatieve industrieën'.
Mode, muziek, boeken: ze zijn van alle tijden maar
in deze tijd ligt het zwaartepunt niet langer exclusief
op de creatie en participatie ervan. Om het in marke-
tingtermen te zeggen: alle facetten van de value chain
worden belangrijk: ook de productie en distributie
Marketing is voor kunstenaars trouwens geen
vies woord meer. Zo maakte Luc Tuymans, een van 's
werelds bekendste kunstenaars, een aantal jaren gele
den in Rotterdam een muurschildering. Hij deed dit
op één voorwaarde: dat de muur van het festival zou
worden afgebroken. Een knap staaltje van publieks-
marketing. De crisis maakt dit thema actueler dan
ooit. Franklin Delano Roosevelt uitspraak 'never waste
a good crisis' wordt veel aangehaald. Het is geen
toeval dat ik hem aanhaal want de provincie Zeeland
mag prat gaan op zijn Roosevelt Study Center dat zijn
Four Freedoms hoog in het vaandel heeft geschreven.
Deze zouden leidraden kunnen zijn om uit de huidige
crisis te geraken.
Crisis en leiderschap
Bij de opening van de Universiteit Antwerpen
Management School begin februari wees de President
van de EU Herman Van Rompuy me erop dat in
20 Zeeuws Tijdschrift 2010 1-2
