Landing van de Britse troepen op Walcheren. Abusievelijk wordt hier de landing voor Veere gesitueerd.
lastige gesteldheid van het terrein met zijn vele door
snijdingen en mogelijkheden tot inundatie zou dit
echter nog niet zo eenvoudig zijn; 3. met de bezetting
van Cadzand zou belet worden dat het garnizoen in
Vlissingen kon worden bevoorraad.
Op Walcheren zouden ruim 14.000 infanteristen
op drie plaatsen aan land gaan: de rechtervleugel bij
Zoutelande, het centrum bij Domburg en de linker
vleugel tussen Domburg en Veere. Vanuit drie kanten
zou naar Vlissingen worden opgetrokken. Zoutelande,
aan de zuidkant van het eiland, was gekozen van
wege het brede strand, maar dat was onbeschut bij
zuidwestenwind en door een hoge branding mogelijk
ongeschikt voor een landing. Een alternatief bood het
strand bij Breezand tussen Domburg en Oostkapelle.
De linkervleugel zou richting het Sloe oprukken om
Vlissingen aan de oostkant in te sluiten. Het centrum,
dat bij Zoutelande of bij Domburg zou landen, zou de
stad vanuit het noorden en het westen insluiten.
De Britse bevelhebbers maakten zich grote zorgen
over de Franse oorlogsschepen in Vlissingen. Mede
hierom werd de landing van de zuidkant naar de
noordkant van Walcheren verplaatst. Verder waren er
te weinig landingsvaartuigen om op drie verschillende
plaatsen in één keer voldoende man aan land te zet
ten. Daardoor zou het anderhalf uur duren voordat
een tweede contingent arriveerde. Besloten werd om
bij Breezand op één plaats te landen, waardoor er in
één keer vijfduizend man aan land kon worden gezet.
Deze beslissing had grote consequenties. Men landde
nu op de grootst mogelijke afstand van Vlissingen.
Een eventuele coup de main om Vlissingen, inclusief
de Franse schepen, in te nemen was hiermee van de
baan.
Terwijl de landing op Walcheren plaatsvond, zou
den zo'n achtduizend infanteristen de Oosterschelde
opvaren, om aan de noordkant van Zuid-Beveland aan
land gaan. Nadat ze het eiland hadden overgestoken
zouden ze vanaf de zuidkant kunnen beletten dat de
Franse oorlogsschepen richting Antwerpen zouden
ontkomen. Vervolgens zouden deze troepen de vloot
moeten dekken terwijl die richting Zandvliet voer.
Gedurende de initiële fase van de operatie zou
den de twee overgebleven divisies bestemd voor de
landing bij Zandvliet, in de Downs in Zuid-Engeland
blijven wachten. Dit eskader, met de schepen met
paarden, belegeringsgeschut en de voorraden, zou
later zee kiezen. De koopvaarders, die als troepen
transportschepen waren ingehuurd, achtte men te
log en te traag om in de bochtige en ondiepe Schelde
42 Zeeuws Tijdschrift 2010 1-2
