I
(Walburg Pers, 34,95), ook een forse dosis Schelde.
Enkele voorbeelden: het neolithocum in het Land van
Saeftinghe (venster 1), zoutzieden bij Zierikzee (ven
ster 8) en de Oesterputten van Yerseke (venster 41).
Een gelegenheid tot een aparte kijk op de Westerschelde,
vanuit jaren-vijftig-cadillacs die langs de kunstwer
ken op de Vlissingse boulevards zoefden, bood de
presentatie in juni van het afgelopen jaar van 10.220
dagen beeldende kunst in Vlissingen, een uitgave van de
Cultuurwerf in Vlissingen 15,00). Jan van Damme,
Leon Riekwell en anderen beschrijven in dit speciale
'kunstmagazine' waarom Vlissingen in de afgelopen
28 jaar tot de tweede kunststad van Nederland is
geworden. Het boek, groter dan A4 en 232 pagina's
dik, is uiteraard zeer rijk geïllustreerd en biedt een
staalkaart van alle kunststromingen die tot dusver aan
bod kwamen, een selectie uit ruim driehonderd expo
sities, een mix van jong talent en gevestigde namen,
interviews, anekdoten én een handige plattegrond van
kunst in de openbare ruimte in Vlissingen.
Bij de explosie van vormen en opvattingen in 10.220
dagen steekt Moet het een schildertje worden? (ADZ,
25,00) bijna sober af. In dit 'Relaas van een
Middelburger', zoals de ondertitel luidt, beschrijft
schilder Hans Heeren (1926) hoe hij in zijn leven
gegrepen werd door de ordening van vlakken en kleu
ren. 'Afdrukken' noemt Heeren, die behalve beeldend
kunstenaar en docent een goede verteller blijkt, zijn
schilderijen, tekeningen en aquarellen: afdrukken
van de geest, van de ziel en in de tijd. Afbeeldingen
uit Heerens beeldarchief, familiefoto's e.d. bieden
behalve een overzicht van de ontwikkelingsgang van
de kunstenaar inderdaad ook een tijdsbeeld.
Met behulp van Lo van Driel, die een vooral uit citaten
bestaande beknopte inleiding maakte, heeft nu ook de
Zeeuws-Vlaamse beeldend kunstenaar Johnny Beerens
een mooie documentatie van zijn werk tot dusver
afgeleverd: Johnny Beerens. Schilderijen - muurschil
deringen - werken op papier (Walburg Pers, 29,50).
Beerens werd vooral bekend door zijn grote muur
schilderingen, zoals de druppels op de watertoren
in Oostburg ('Levensbron', 1995) en de 'Broden en
vissen' aan de silo te Breskens (1997). Tegenwoordig
geeft hij de voorkeur aan lege landschappen, die met
name te vinden zijn in het noorden. 'In IJsland had
ik het gevoel dat ik in mijn eigen schilderijen rond
liep', zegt Beerens. Het IJslandse licht vond hij terug
in Noorwegen, het land waaraan hij zijn hart heeft
verpand. Beerens is een bezeten kunstenaar oude stijl.
Geen krant, geen televisie, geen vrije tijd. Zelfs papier
voor zijn grote aquarellen maakt hij eigenhandig. Hij
heeft er een demontabele papierfabriek voor gemaakt,
die een of twee keer per jaar voor enkele weken wordt
opgebouwd. Wat is eigenlijk nog de zin van Beerens'
geobsedeerde en onnavolgbare hyperrealisme in deze
tijd van digitaal geperfectioneerde fotografie? Beerens:
'De kracht van het doorwerkte beeld, dat een object
op zichzelf is, is ook een tegenhanger van het virtuele
pixel-beeld van ons digitale tijdperk! Daarin schuilt
vandaag de dag ook de kracht van het geschilderde
beeld, van mijn werk, zo mag ik hopen.'
71 Zeeuws Tijdschrift 2010 1-2
