Lydia Schouten, Transatlantische dwaalgasten2010, acryl, foto op papier/aluminium, too x 140 cm.
wij de hoogte- en dieptepunten proberen vast te leg
gen, waarna ook wij in de golven van de tijd verdwij
nen.'
Zingende sirenes
'Ik werk meestal in periodes waarin ik geïnteres
seerd ben in een bepaalde thematiek', verduidelijkt
Schouten. 'In het verleden was ik geïnteresseerd in
de invloed van de media op ons dagelijks bestaan.
Ik hanteerde de verleidingstechnieken van de mas
samedia door een eigen droomwereld te creëren vol
van zelf beleefde avonturen, te zien als vlucht uit de
bestaande wereld. In de jaren negentig wilde ik het
hebben over de invloed van de technologische ontwik
kelingen op de maatschappij, eenzaamheid van het
individu creërend.'
In haar meest recente werk ziet Lydia Schouten
zich 'als een machinist, die een horizontale structuur
bedenkt, welke ik voortbeweeg door de tijd. Aan deze
horizontale structuur worden heterogene elementen
toegevoegd, waardoor er een onbestendige opeensta
peling van beelden ontstaat die met elkaar resoneren
op de tijdslijn. Om de huidige tijd te begrijpen, wil ik
reiken tot in de verschillende diepten van de geschie
denis en deze combineren met de realiteit waarin we
nu leven.'
Behalve de preoccupatie met de tijdsdimensie en
het fenomeen 'verhaal' is er ook een duidelijke fasci
natie voor het water. Deze blijkt al uit een veel eerder
project van Lydia Schouten, de installatie aan 'Het
stenen Hoofd' (Amsterdam) in het kader van de kuns
troute '125 jaar Noordzeekanaal' (2001).
'Het water kwam al heel vroeg voor in mijn
video's', zegt Schouten. 'Zoals in Beauty becomes the
14 Zeeuws Tijdschrift 2010 3-4
