Reimond Kimpe (1885-1970), De Westkapelaar, 1938, olieverf op doek, 46 x 40 cm
Walcherse boerin, 1
Reimond Kim
55 x 38 cm.
Gestileerde hebzucht
In hoog tempo schiet het veilingwaar aan de bezoe
kers voorbij. Het spel van het veilen is zowaar een
genot om te aanschouwen. Snelle gebaren, wachtende
bieders die vlak voordat de hamer slaat toch nog een
bod uitbrengen, geratel aan de telefoon, gespannen
gezichten in de zaal. Wat drijft hen om steeds op zoek
te gaan naar spullen uit een lang vervlogen verleden?
Spullen die de tand des tijds hebben doorstaan, die
een eigen leven leiden? Voorwerpen waar je vooral
naar moet kijken. Want een vaasje van 1700 euro zal
niet snel gesierd worden met echte bloemen.
Dit zoeken we even op. Jaco Berveling die het
boek Hebben is houden schreef, geeft een aantal ver
klaringen. De eerste is vanzelfsprekend. Wij Neder
landers houden van verzamelen. Al in de zestiende
eeuw waren er rariteitkabinetten. Daarin bewaarden
de verzamelaars van toen hun schatten: van fossielen
tot edelstenen en van gedroogde planten tot kunst
zinnige voorwerpen. Sommige van deze kabinetten
lagen aan de basis van de collecties van de heden
daagse museums.
Naast deze traditie compenseert verzamelen ken
nelijk nare ervaringen van vroeger. Het is een middel
om allerlei frustraties en irritaties een positieve draai
te geven. Maar verzamelen kan ook leiden tot een
gevoel van ultiem genot en van zingeving. Het is een
gestileerde vorm van hebzucht, aldus Berveling. De
vorm waarin dit zich uit is cultureel bepaald maar de
ermee samenhangende status en prestige zijn zeker
een belangrijke drijfveer. Eigenlijk wil een verzame
laar door zijn collectie onsterfelijk worden. Of de ver
klaringen van Berveling ook op de kopers en bezoe
kers in het Zeeuws Veilinghuis van toepassing zijn?
68 Zeeuws Tijdschrift 2010 3-4
