Coese Sas
Omdat Ingrid altijd op zoek is naar verbintenissen en
zelf via haar gedichten de kunst van het geschreven
woord zoekt, wilde zij haar project verbinden aan
literatuur. Zij heeft daarom schrijvers uitgenodigd die
zich verbonden voelen met 't Sas, met Zeeland, met
de natuur. Zo zullen woestijnreizigster en schrijfster
Arita Baaijens (20 juni), schrijver en boerderijdeskun
dige Gerard Smallegange (18 juli) en auteur en oud-
Goesenaar Oek de Jong (29 augustus) iets over hun
werk vertellen. Oek de Jong draagt voor uit zijn nog
ongepubliceerde roman.
Ingrid: 'Ik herinner mij mijn ontmoeting met Oek
de Jong op een feestje van vrienden in Amsterdam in
2008 waar we tot in de late uren driftig praatten over
onder andere het Sas van Goes. Hij vertelde mij toen
dat hij met een boek bezig was waarin hij terugging
naar zijn jeugd en waarvan grote delen zich afspelen
aan het Goese Sas. Toen ik zeker wist dat ik schrijvers
kon uitnodigen voor het project, wist ik meteen dat ik
Oek de Jong zou vragen.' Gerard Smallegange blijkt
zowel van Ingrid als van Oek een bekende te zijn.
Ingrid: 'In 2004 heeft hij mijn expositie "Dansende
Stoepa's" geopend in de Mariakerk van Nisse. Gerard
Smallegange is een rasverteller, die alles weet over
boerderijen, stelles, schapen en schuren. Hij schrijft
en vertelt over het leven op en rond 't Hof.'
Ingrid: 'In het begin van de jaren negentig ont
moette ik de woestijnreizigster en schrijfster Arita
Baaijens op een lezing die ze in Middelburg hield. Zij
inspireerde mij tot het maken van mijn eerste woes-
tijnreis naar Jemen. Later zouden onze wegen elkaar
weer kruisen. Zij vertelt over haar zoektocht naar
het paradijs: het mythische koninkrijk Shambala.' In
2008 vond Arita die plek in de ruige Altai-bergen in
zuidwest-Siberië, een afgelegen gebied met besneeuw
de pieken, opaalkleurige gletsjermeren met bergbos
sen, beren en wolven.
Dansende Stoepa's
Ingrid reist veel naar oerplekken zoals de oorsprong
van de Ganges, de Himalaya en de woestijnen van
Jemen en Jordanië waar zij, op zoek naar de essen
tie van pure verbindingen, de eenvoud en noodzaak
van het leven ervaart. Ook de architectuur in deze
gebieden inspireert haar, maar zij probeert altijd
weer een verbinding te leggen met haar westerse,
Zeeuwse achtergrond. Dit was duidelijk te zien bij
an boven naar beneden) Ingrid van de Linde; Windhuis, 2010, rvs,
inoxgaas en schapenwol, h. 80 x 0 220 cm; Strotol, 2010, ijzer en
stro, h. 265 x 0 265 cm; Strotol bij schaapskooi.
78 Zeeuws Tijdschrift 2010 3-4
