de ruimte van De Vleeshal. Waarom was ik daar niet
eerder naartoe gegaan? Ook ik had kennelijk last van
het idéé fixe dat Middelburg zo ver weg is. En zo had
ik tal van belangrijke tentoonstellingen eerder dus
aan me voorbij laten gaan. Een ernstige taxatiefout,
bleek toen ik me verdiepte in de tentoonstellingen en
activiteiten die in De Vleeshal hebben plaatsgevonden.
Tussen 1970 en nu, een continuüm van tentoonstel
lingen die ertoe doen. Belangrijke namen? Christian
Boltanski, John Baldessari, JCJ van der Heyden, Aer-
nout Mik, Panamarenko, Maria Roosen, Jan Fabre, en
natuurlijk de conceptuele kunstenaar Marinus Boe
zem uit Middelburg wiens installaties in De Vleeshal
als een rode draad door de geschiedenis lopen. Wat
het tentoonstellingsbeleid het best kenmerkt, is dat
er altijd gezocht is (en wordt) naar kunst die experi
menteert, die nieuwe wegen in gaat en daarmee een
attitude van vrijheid en beweeglijkheid vertegenwoor
digt. Al die kunstenaars van wie velen nu een inter
nationale reputatie hebben, stonden veelal nog aan
het begin van hun carrière toen ze in Middelburg hun
werk konden toonden. Job Koelewijn is een sprekend
voorbeeld van de durf die aan dat beleid ten grondslag
ligt. Nog altijd.
Het eerste hoogtepunt in de reeks tentoonstel
lingen die toen nog niet eens spraak maakten maar
die achteraf zo belangrijk blijken: de expositie van
Joseph Beuys' tekeningen, nog nooit eerder vertoond
in Nederland.
'Het was de vrucht van een ontwikkeling. Het
waren twee min of meer toevallige factoren die
samenvielen. Allereerst de ruimte van De Vleeshal,
een gotisch monument, maar naar de moderne opvat
tingen ten aanzien van het inrichten van een tentoon
stelling ook een heel lastige ruimte. Het is in elk geval
geen neutrale ruimte waar je gemakkelijk schilderijen
kunt hangen. Maar de ontwikkeling in de eigentijdse
kunst bood ineens nieuwe mogelijkheden. En die
maakten dat we anders naar deze ruimte gingen
kijken. Een probleem werd ineens een kans. Anders
gezegd: het is makkelijk om het moeilijk te hebben.'
Aldus Lorenzo Benedetti, directeur van de SBKM en
De Vleeshal sinds 2008.
Hij doelt op de veranderingen die eind jaren zes
tig, begin jaren zeventig plaatsvonden. De beeldende
kunst begon grenzen te overschrijden, de grenzen
van de klassieke genres, de museale ruimte en niet
te vergeten de opvatting van wat kunst was. Een ten-
30 Zeeuws Tijdschrift 2on 3-4
