A58: solliciterend
op ontdekkingsreis
Zierikzee en
Schouwen-Duiveland
Voordat ik voor Zeeland ging werken had ik eigenlijk
geen besef van de provincie die zich linksonder in de
kaart bevindt. De Watersnoodramp, Concert at Sea en
Blof natuurlijk, maar daar hield het op. Op weg naar
mijn sollicitatie was het landschap aan weerskanten
van de A58 het eerste wat opviel. Nog voordat je in
Zeeland bent, verraadt de boom in de middenberm
van de A58 en de Brabantse wal dat het een bijzon
dere rit gaat worden. Dat vermoeden wordt bevestigd
als je Zeeland binnenrijdt. De landschapsarchitecten
hebben hun best gedaan om de overgang van Bra
bant naar Zeeland zichtbaar te maken. En dit is goed
gelukt: de bestuurder wordt getrakteerd op een onein
dig panorama van hemel en aarde.
Sommige delen van de A58 moet je leren waar
deren, zoals de Vlaketunnel. Een onopvallende, korte
tunnel waar ik die eerste keer nauwelijks bij stilstond.
Tot er eens een vrachtwagen met suikerbieten was
gekanteld en ik moest omrijden via Gent. En toen
in de herfst van 2010 het asfalt plots omhoog kwam
begon ik die tunnel pas echt op waarde te schatten.
Na die tunnel komt Goes, een ambitieuze stad die uit
zijn voegen begint te groeien. Onlangs stond ik zelfs
in de file in Goes toen ik de A58 weer op wilde gaan
en ik begreep waarom de stad een moeizame relatie
heeft met de snelweg. Goes is ook een mooi voorbeeld
van de verschillen in Zeeland. Kleine afstanden, grote
verschillen in cultuur en houding...
Daarna volgt Borssele, een kleine plaats die
bekend is in heel Nederland. Mijn eerste rit naar Zee
land eindigde - heel toepasselijk - bij de Abdij, na een
tijdje wachten voor de Schroebrug. Goed dat ik op tijd
vertrokken was.
Wat een simpele rit naar een sollicitatiegesprek
moest zijn, werd een ontdekkingstocht door Zee
land. De oplettende bestuurder op de A58 kan veel
leren over Zeeland: een prachtige provincie die haar
schoonheid én ongemakken opdringt aan de Randste
deling die snel van A naar B wil. De sollicitatie verliep
goed en de rest is geschiedenis. Sindsdien stop ik
altijd op rustplaats de Vliedberg op weg naar Brussel.
Milos Labovic, lobbyist voor de provincie Zeeland in Brussel
74 Zeeuws Tijdschrift 2on 5-8
Ik voel me thuis op Schouwen-Duiveland, in het
schitterende Zierikzee met middeleeuwse poorten en
torens, de museumhaven, sfeervolle straten, winkels,
galeries, terrassen en de mosselschepen, hoog boven
de kade uitstekend bij vloed. Ik woon sinds 1996 in
dat weidse land, met eeuwenoude dijken, welen, dui
nen, strand en zee.
Schouwen-Duiveland heeft een rijke archeologi
sche geschiedenis, die ver teruggaat met een boeren-
nederzetting uit 3000 voor Christus bij Haamstede.
Als archeoloog, in dienst van het Bureau Oudheid
kundig Onderzoek van Gemeentewerken Rotterdam
(BOOR), spreekt mij dat natuurlijk aan. De arche
ologie is bovendien op veel plaatsen zichtbaar en
dat draagt ook bij aan mijn woonplezier. Een fraai
voorbeeld is de ringwalburg van Burgh. Een verdedi
gingswerk uit circa 880-890, waar in de tiende eeuw
ook werd gewoond, bestaande uit een 50 meter brede
gracht rond om een omwald binnenterrein van 190
meter in doorsnede.
Er is meer, zoals vliedbergen uit de elfde tot de
dertiende eeuw bij Zierikzee en Eikerzee, de Plompe
Toren van het prijsgegeven Koudekerke, symbool voor
het land en de dorpen die hier vanaf de veertiende
eeuw verdronken. Of de negentiende-eeuwse bedrijfs
gebouwen in Kapelle bij Zierikzee, Noordgouwe en
Burghsluis, getuigenissen van de omvangrijke mee
krapteelt op Schouwen-Duiveland in die tijd. Het
eiland leeft voor mij, ook door zijn geschiedenis.
Marco van Trierum, senior archeoloog bij BOOR
75 Zeeuws Tijdschrift 2on 5-8
