Tl'-. tekst Frits de Coninck USEU VOOR DE TOEKOMST mi Een regionaal museum zoals het Zeeuws Museum in Middelburg doet het niet vlug goed. Archeologen vin den dat de opgegraven schatten onvoldoende getoond worden, anderen missen de stijlkamers, de kunstlief hebbers willen de beeldende kunst uit het depot en de nostalgici verlangen de klederdrachten permanent te zien. Al die verwachtingen tezamen zijn veel meer dan waar een museum met de omvang als het Zeeuwse naar ieders tevredenheid aan kan voldoen. De collectie is te verscheiden; ze is een hybride die het resultaat is van wat door de eeuwen heen aangeslibd is en wat doelgericht is verworven. Toeval en beleid, het zijn die twee sporen waarlangs de collectie zich ontwik keld heeft die het Zeeuws Museum nu onder zijn hoede heeft. Daartoe behoort de provinciale collectie, vervolgens de eerbiedwaardige verzameling van het Koninklijk Zeeuws Genootschap die vooral het erfgoed uit de voor de Zeeuwen glorieuze zeventiende eeuw beslaat en natuurlijk de aankopen die het museum zelf gedaan heeft. En om de lappendeken compleet te maken, zijn er de talrijke schenkingen uit particulier bezit. Dat het museum onlangs een samenhangende collectie twintigste-eeuwse schilderkunst heeft gekre gen is uitzonderlijk; weinig collecties hebben zo'n uitgesproken identiteit als de 'Schilders van Veere' van Bert Bakker. Het Zeeuws Museum beheert zo'n 30.000 objec ten, van een Nehalennia-altaar tot een Indonesische amuletkoker uit 1791, van Indiaanse mocassins tot een studie van Mondriaan. En natuurlijk de fameuze wandtapijten en de Zeeuwse klederdracht. Hoe daar mee om te gaan? Het museum dat dit jaar 50 jaar bestaat, heeft bij de heropening in 2007 voor een andere koers gekozen. Niet meer gericht op het ver leden, maar op de toekomst. Een samenleving groeit door, en daarmee de cultuur. Daar ligt de uitdaging waar het Zeeuws Museum voor kiest. Een andere omgang met het verleden Directeur Marjan Ruiter verwoordt de verandering. 'We zijn een regionaal museum en dat schept traditie getrouw een vaste verwachting. De conventie wil dat men daar te zien krijgt hoe het verleden was, hoe onze voorouders leefden en werkten, en dan liefst nog in chronologische volgorde. Dat doet het Zeeuws Muse um niet meer. We hebben geen stijlkamers, althans in principe niet. Nu toevallig wel, omdat dat past in een tentoonstelling.' Dat is wat men gewoontegetrouw 6 Zeeuws Tijdschrift 2012 1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2012 | | pagina 6