Aanvankelijk was 'politiek' geen onderwerp van gesprek. Het interview zou gaan over het instituut SCOOP; over onderzoeken, activiteiten, toekomstige ontwikkelingen en kansen. Maar soms is de actualiteit dwingend en komen zaken plotseling in een ander perspectief te staan. Zo ook nu. Op de dag van het interview (16 mei) kopte de PZC: 'Zwarte dag Zee land'. Gedoeld werd op de 30 miljoen aan subsidie die Gedeputeerde Staten bij zo'n 20 instellingen, waar onder SCOOP, wil weghalen. Dick van den Bout rea geert niet vaak in de pers, maar nu wel. En stevig ook: 'Menige instelling staat te schudden op haar grond vesten. Voor andere zit er niets anders dan opheffing op. Dit is een zwarte dag voor Zeeland.' Gisteravond was er een bijeenkomst waar het College zijn plannen onthulde. Wat was de kern van de boodschap? De mondelinge argumentatie was eigenlijk vrij kort: het moet allemaal kleiner en efficiënter. Op papier werden de keuzes uitgebreider beschreven. Procesmatig gezien had het ook wel iets anders gekund. Gelukkig hoorde ik op tijd de datum van de bijeenkomst. Anderen niet. Sommige instanties in ieder geval medewerkers daarvan, moeten nu in de krant lezen dat ze ophouden te bestaan. Dat hoort niet. Wat waren de reacties? Mensen zaten stuk... En je eigen emoties? Wasje kwaad? Ik moest me wel even herpakken. Je praat tot 's avonds laat met meerdere hoofdrolspelers. Ik schrok van het totale beeld, zoveel weg. De dag heb ik eerst om negen uur de medewerkers geïnformeerd. De dagen die dan volgen worden gevuld met overleg, je benut je contacten, je ontvangt veel telefoontjes. Je leest ook de vele reacties die binnen komen van men sen die hun grote zorg kenbaar maken. Ik zoek niet gelijk de media op, wat heeft het voor een zin om een klaagzang af te steken. Nee, het gaat erom te zorgen dat je bij je inhoudelijke opdracht blijft en vooral dat je vooruit kijkt. Je hebt ook je eigen personeel toegesproken... Klopt. Ze waren aangeslagen, maar ik hoorde ook dat ze het waarderen dat we direct als SCOOP met elkaar in gesprek zijn. Ik heb overigens benadrukt dat we verantwoordelijkheid dragen voor de toekomst, het gaat om meer! De toekomst en leefbaarheid van Zeeland, voor de ouderen, voor jonge ren, voor toekomstige gene raties. Het gaat niet alleen om de dag van morgen en je eigen baan. Als dat de insteek is, gaat het fout. Het gaat om dat perspectief, dat was ook precies hetgeen in het verhaal van het College ontbrak. Dat besparingen en ombuigingen nodig zijn, dat is duidelijk. Maar bedenk eerst wel goed wat nodig is om een aantrek kelijk Zeeland te houden, waar mensen graag wonen, willen komen en zich willen vestigen. Wat zet het College daar tegen over? Waarop komt het accent nu te liggen? De focus is economie en ruimte; het komt goed als je investeert in industrie en infrastructuur. Een wat magere visie waarin naar mijn gevoel de menselijke maat onvoldoende wordt meegenomen. Men vergeet dat het ook gaat om de kwa liteit van het klimaat waarin we wonen, hoe de zorg is georganiseerd, de kwaliteit van het onderwijs. Zijn er goede scholen in de buurt waar ik woon, is er zorg, is er kinderopvang? Uit alle onderzoeken blijkt dat men sen dat belangrijk vinden. En daar heeft het College even geen aandacht voor, terwijl het zaken zijn die juist ook op Zeeuwse schaal spelen. 6 Zeeuws Tijdschrift 2012 3-4

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2012 | | pagina 6