Aanvankelijk was 'politiek' geen onderwerp van
gesprek. Het interview zou gaan over het instituut
SCOOP; over onderzoeken, activiteiten, toekomstige
ontwikkelingen en kansen. Maar soms is de actualiteit
dwingend en komen zaken plotseling in een ander
perspectief te staan. Zo ook nu. Op de dag van het
interview (16 mei) kopte de PZC: 'Zwarte dag Zee
land'. Gedoeld werd op de 30 miljoen aan subsidie die
Gedeputeerde Staten bij zo'n 20 instellingen, waar
onder SCOOP, wil weghalen. Dick van den Bout rea
geert niet vaak in de pers, maar nu wel. En stevig ook:
'Menige instelling staat te schudden op haar grond
vesten. Voor andere zit er niets anders dan opheffing
op. Dit is een zwarte dag voor Zeeland.'
Gisteravond was er een bijeenkomst waar het College zijn
plannen onthulde. Wat was de kern van de boodschap?
De mondelinge argumentatie was eigenlijk vrij
kort: het moet allemaal kleiner en efficiënter. Op
papier werden de keuzes uitgebreider beschreven.
Procesmatig gezien had het ook wel iets anders
gekund. Gelukkig hoorde ik op tijd de datum van de
bijeenkomst. Anderen niet. Sommige instanties in
ieder geval medewerkers daarvan, moeten nu in de
krant lezen dat ze ophouden te bestaan. Dat hoort
niet.
Wat waren de reacties?
Mensen zaten stuk...
En je eigen emoties? Wasje kwaad?
Ik moest me wel even herpakken. Je praat tot 's
avonds laat met meerdere hoofdrolspelers. Ik schrok
van het totale beeld, zoveel weg. De dag heb ik eerst
om negen uur de medewerkers geïnformeerd. De
dagen die dan volgen worden gevuld met overleg, je
benut je contacten, je ontvangt veel telefoontjes. Je
leest ook de vele reacties die binnen komen van men
sen die hun grote zorg kenbaar maken. Ik zoek niet
gelijk de media op, wat heeft het voor een zin om een
klaagzang af te steken. Nee, het gaat erom te zorgen
dat je bij je inhoudelijke opdracht blijft en vooral dat
je vooruit kijkt.
Je hebt ook je eigen personeel toegesproken...
Klopt. Ze waren aangeslagen, maar ik hoorde ook dat
ze het waarderen dat we direct als SCOOP met elkaar
in gesprek zijn. Ik heb overigens benadrukt dat we
verantwoordelijkheid dragen
voor de toekomst, het gaat
om meer! De toekomst en
leefbaarheid van Zeeland,
voor de ouderen, voor jonge
ren, voor toekomstige gene
raties. Het gaat niet alleen
om de dag van morgen en je
eigen baan. Als dat de insteek
is, gaat het fout. Het gaat om
dat perspectief, dat was ook
precies hetgeen in het verhaal
van het College ontbrak. Dat
besparingen en ombuigingen
nodig zijn, dat is duidelijk.
Maar bedenk eerst wel goed
wat nodig is om een aantrek
kelijk Zeeland te houden,
waar mensen graag wonen,
willen komen en zich willen
vestigen.
Wat zet het College daar tegen
over? Waarop komt het accent
nu te liggen?
De focus is economie en
ruimte; het komt goed als
je investeert in industrie
en infrastructuur. Een wat
magere visie waarin naar
mijn gevoel de menselijke
maat onvoldoende wordt
meegenomen. Men vergeet
dat het ook gaat om de kwa
liteit van het klimaat waarin
we wonen, hoe de zorg is
georganiseerd, de kwaliteit
van het onderwijs. Zijn er
goede scholen in de buurt
waar ik woon, is er zorg, is
er kinderopvang? Uit alle
onderzoeken blijkt dat men
sen dat belangrijk vinden.
En daar heeft het College
even geen aandacht voor,
terwijl het zaken zijn die
juist ook op Zeeuwse schaal
spelen.
6 Zeeuws Tijdschrift 2012 3-4