Bestaat Maan Leo?
tekst Katinka Polderman
Je moet zo je doelen hebben in het leven, een rode
draad door je dagen spinnen. Met die wijsheden in
mijn achterhoofd bedacht ik dat ik eens wat Zeeuwse
schrijvers moest lezen. 'Zeeuwse' in de breedste zin
van het woord. Dus importzeeuwen, exportzeeuwen
en boemerangzeeuwen (dat zijn teruggekeerde export
zeeuwen). Als mini-Zeeuwtje had ik natuurlijk import
zeeuw Annie M.G. Schmidt al verslonden, en boeme
rangzeeuw Wim Hofman. Als puberzeeuw waren daar
Freek de Jonge en Carolijn Visser bijgekomen, en niet
zo heel lang geleden Franca Treur. Maar aan bijvoor
beeld Oek de Jong, Hans Warren en Betje Wolff was ik
nog niet toegekomen. Dus hoewel ik me had voorge
nomen éérst een nieuwe boekenkast te kopen voordat
ik verse titels aan de stapel op de vloer toe zou voegen,
kocht ik een stapeltje Zeeuwen-in-de-breedste-zin-van-
het-woord en legde die op de stapels die er al lagen.
Gisteren las ik het eerste Zeeuwse boek in mijn
reeks uit. Ik Ben Maan van importzeeuw Maan Leo.
En ik ben nog steeds een beetje van slag. Ik ga hier
niet de hele inhoud van het boek uit de doeken doen
(want na het lezen van deze column snelt u popelend
van nieuwsgierigheid naar de winkel om het boek zelf
aan te schaffen, het zou zonde zijn als u de volledige
inhoud dan al kent). Kort samengevat gaat Ik Ben
Maan over Maan, 25 jaar, hoogbegaafd en rondborstig,
recruiter voor de Excellentia Academy in Middelburg
en frequent bezoeker van sm-clubs. En dat alles wordt
beschreven in een fijne onstuimig zwiepende acht
baan van taal.
Je zou kunnen denken dat schrijver en personage
dezelfde persoon zijn. Doordat schrijfster en hoofd
persoon dezelfde naam hebben, en doordat het boek
is opgebouwd uit hoofdstukken waarin de schrijfster
in de ik-vorm telkens één van haar eigenschappen uit
licht. Maar regelmatig herinnert de personage-Maan
de lezer eraan dat niet al het geschrevene echt hoeft
te zijn. Feit en fictie lopen door elkaar, en vanzelfspre
kend wordt niet uitgelegd waar feit eindigt en fictie
begint. En dat is wat me zo verwart. Vaker worden feit
en fictie door elkaar gehusseld, maar zoveel vertwijfe
ling heeft nog geen schrijver bij me weten te zaaien.
Na lezing ben ik gaan googelen. Er is een website
met een (foto)blog. Er zijn een twitter- en facebookac-
count. Noem het achterdochtig maar het zou mij niets
verbazen wanneer Maan Leo niet bestaat. Wanneer
het boek is geschreven door een man met een snor
en een bril, en niet door de vrouw die me vanaf de
achterflap aankijkt. Dat de foto's van Maan Leo stuk
voor stuk bij elkaar gefotoshopt zijn. Dat de facebook-
pagina en website óók verzonnen zijn, al even fictief
als het boekenpersonage. Het wordt vaker gedaan, zo
heeft de pop van Slagerij Schrijver in Goes een eigen
facebookpagina en werd er voor de verkiezingen volop
getwitterd door de niet-bestaande partij Blanco.
Waarschijnlijk zoek ik er allemaal veel te veel ach
ter, maar toch is het fascinerend: wat als de fictie de
werkelijkheid in probeert te sluipen? Vol verwachting
kijk ik uit naar het tweede boek van Maan Leo. Of die
schrijver met die snor.
25 Zeeuws Tijdschrift 2012 7-8
