'De kleine monsters die ik bedenk
zijn me allemaal even dierbaar'
Interview met Carlos Ruiz Zafón
Carlos Ruiz Zafón (Barcelona 1964), schrijver van de bestsellers De Schaduw van de
Wind en Het Spel van de Engel, was onlangs in Nederland voor een signeertournee
langs boekwinkels. Aanleiding was de verschijning van zijn nieuwe boek De Gevan
gene van de Hemel. In boekhandel De Drvkkery in Middelburg sprak Bo van Scheyen
met de Spaanse meesterverteller.
tekst en foto Bo van Scheyen
Hoe belangrijk is het voor een schrijver om zijn lezers te
ontmoeten?
Ontmoetingen met lezers zijn voor mij vrij funda
menteel. Zij zijn het voor wie ik schrijf, voor wie ik
werk. Dankzij hen kon ik verwezenlijken wat ik heb
verwezenlijkt. Voor mij, en ik denk voor veel schrij
vers, zijn lezers een belangrijk onderdeel van het
schrijfproces. Als er geen lezers zijn, als het werk niet
wordt gewaardeerd en als wat jij probeert te doen hen
niet raakt, is het zinloos. Voor mij is het altijd een
beloning om de lezer in het echt te ontmoeten. Ze
vertellen wat ze van je werk vinden, wat hen raakt; ze
zijn geen commercieel belanghebbenden die aan hun
opinie voorwaarden verbinden, nee, hun mening is
oprecht. Je krijgt een eerlijk verhaal. Wat lezers ook
van je werk vinden, ze kennen geen vooroordelen, ze
vellen geen oordeel onder invloed van de publieke opi
nie - hun visie is zuiver en ongekunsteld.
U neemt graag alle tijd tijdens het signeren
Ja, dat probeer ik wel. Het zijn altijd leuke ontmoe
tingen. Het enige probleem bij signeersessies is dat
de tijd vaak beperkt is terwijl er toch veel mensen
naartoe komen. Ik wil niemand tekort doen, maar veel
tijd om met iemand te praten is er niet. Vaak is het
van: hoi en hoe gaat het? Het is niet de juiste plek om
met iemand in gesprek te raken. Daar leent de situatie
zich jammer genoeg niet voor. Er staat een lange rij,
iedereen schikt zich in die situatie en wacht geduldig
op een handtekening. Mensen houden rekening met
de persoon die achter hen staat zodat ook hij of zij
niet te lang hoeft te wachten. Voor mij blijft het leuk
en waardevol. Het signeren herinnert me eraan voor
wie ik het allemaal doe.
De Gevangene van de Hemel is het derde boek in een serie
van vier. Is het denkbaar dat de saga nooit zal eindigen?
Nee, nee, hij zal zeker eindigen. Feitelijk is de saga de
vrucht van een idee dat ik jaren geleden had voor vier
boeken. Het is eigenlijk min of meer een labyrint van
verhalen die onderling verweven raken, waartussen
een verbinding ontstaat. Maar alles verloopt volgens
een van tevoren bedacht plan. Wanneer het straks af
is, dan is het ook echt af, dan ben ik klaar. Het wordt
geen oneindige serie - het is niet zo dat ik nooit zal
loskomen van de wereld die ik geschapen heb. Als
ik klaar ben is die wereld voorbij. Er komt nog een
vierde boek, en af en toe schrijf ik nog een kort ver
haal waarin wellicht aanknopingspunten gevonden
kunnen worden met een van die vier delen. Maar het
vierde boek is de finale.
Bestaat er een Kerkhof der Vergeten Boeken in Barcelona?
Of zal dat er misschien komen? Kan het bezocht worden?
Je bezoekt het natuurlijk in je verbeelding terwijl je
aan het lezen bent. Het is betreurenswaardig, maar
een plek zoals het Kerkhof der Vergeten Boeken
bestaat niet.
Heeft de stad Barcelona, die zo'n grote rol speelt in uw
boeken, plannen in die richting?
38 Zeeuws Tijdschrift 2012 7-8
