Carlos Ruiz Zafón tijdens een signeersessie op 4 september 2012 in
De Drvkkery te Middelburg
ook omdat ik veel ervaring heb in de filmbranche, ik
ken die wereld vrij goed, ik heb er gewerkt, ik weet
hoe het eraan toegaat, ik weet hoe de machine werkt.
Is het denkbaar dat uw boeken op een dag verfilmd zullen
worden?
Nee, omdat ik het niet wil. Heel wat mensen hebben
intussen al geprobeerd mij ervan te overtuigen dat het
mooi zou zijn om de verhalen te laten verfilmen voor
het witte doek of voor een televisieserie. Maar ik wijs
die plannen altijd af. Ik wil het echt niet. Deze ver
halen gaan juist over alle boeken, alle schrijvers, alle
lezers, alle literatuur en alle boekverkopers ter wereld
die van boeken houden. Het is voor mij helemaal niet
nodig dat mijn personages in tv-series of videogames
terechtkomen, ze zijn goed zoals ze zijn. Voor mij
geen actiehelden, dat hoeft niet voor mij. Een boek
blijft een boek en niets maar dan ook niets kan naar
mijn mening een verhaal met diepgang, rijkdom
en complexiteit beter vertellen dan een boek. Dat is
onder meer de reden dat ik verfilmingen afwijs, maar
U heeft toch scenario's geschreven?
Ik ben scenarioschrijver geweest en heb de helft van
mijn leven in Los Angeles gewoond. De meeste vrien
den die ik daar ken komen allemaal uit de filmindu
strie. Ik heb de filmwereld ook nooit helemaal vaarwel
gezegd, dus ik weet echt wel wat er zou gebeuren of
wat me te wachten zou staan als ik mijn boeken liet
verfilmen. Mijn boeken zijn mijn persoonlijk werk.
Als ik in opdracht voor een film schrijf heb ik het
gevoel dat het niet iets van mijzelf is. Je bent immers
ingehuurd, je doet dingen met een andere pet op.
Mijn boeken zijn mijn persoonlijke awards, daar komt
niemand aan, ze blijven zoals ze zijn, ook al zou ik
met een verfilming veel geld kunnen verdienen. Daar
is op zichzelf niets mis mee, geld betekent vrijheid en
zekerheid en nog veel meer van dat soort zaken, maar
het geld zou niet in verhouding staan tot de prijs die
ik zou betalen indien de verhalen niet behouden ble
ven in de vorm die ze nu hebben.
Is er in uw boeken een karakter waar u zich het meest
mee identificeert?
Ja, van alle personages die ik verzonnen heb is er
een die zeer dicht bij mij staat. Hij is een wat minder
opvallende figuur in mijn eerste roman: de schrijver
Julian Carax. Carax is bijna een karikatuur van mij
zelf. Maar er zijn andere karakters die eveneens vrij
dicht bij mij staan, zoals Fermin, een schilderachtig
en al wat ouder over the top-type. Fermin is een deel
van mijn brein, hij is altijd bij mij... Maar ook in
de onschuldige Daniel vind je iets van mij terug.
Eigenlijk kun je in alle, zelfs de meest onbeduidende,
schepsels die ik verzin wel iets van mijn karakter
ontdekken - zelfs in de slechteriken. Hoe het ook zij,
met Carax, Fermin en Daniel voel ik mij het meest
verwant. Maar ik houd ook van Corelli uit Het Spel
van de Engel. Hij is grappig, slecht en onbetrouwbaar,
maar tijdens het schrijven bezorgde hij mij veel ple
zier. Weet je, de kleine monsters die ik bedenk zijn
me eigenlijk allemaal even dierbaar.
De gemeente zelf niet, maar een aantal jaren geleden
was er wel een bedrijf dat daadwerkelijk wilde probe
ren het kerkhof te bouwen om er een soort attractie
van te maken, maar ik heb nee gezegd. Het idee om
er een amusementspark, een soort Disneyland, van te
maken sprak me niet aan. Dat is het echt niet. Ik vond
het idee eerder 'kitschie' en beter passen bij een film
als Pirates of the Caribbean. Nee, deze plek behoort toe
aan de verbeelding, het is een denkbeeldige plek voor
mensen die van boeken houden en van literatuur. Het
is niet nodig om het kerkhof te bouwen. Het is veel
mooier om het te kunnen bezoeken in je fantasie.
39 Zeeuws Tijdschrift 2012 7-8
