het is. Je bestaat gewoon niet meer. Het ergste wat ik
heb meegemaakt is dat ik op een dag zeven speeches
moest houden. Ik had geen idee meer waar ik was of
voor welk gezelschap ik optrad. En dan zijn er nog
de koffers die elke avond worden bezorgd en waar
je doorheen moet, hoe laat het ook wordt. Natuur
lijk kwam het wel voor dat ik om twee uur 's nachts
boven de stukken in slaap viel. Maar ik lees gelukkig
snel en onthoud goed wat ik lees zodat ik de volgen
de dag meestal wel goed beslagen ten ijs kwam.
In 2006 heeft u gesolliciteerd naar de baan van Commis
saris van de Koningin in Zeeland. Had u al iets met die
provincie?
Zeker, mijn man is Zeeuw, we brachten er de vakan
ties door en als minister had ik er al een aantal pro
jecten gedaan, het tracé N61 Hoek-Schoondijke en
de aanleg van de tunnel bij Sluiskil. Afgezien daarvan
was ik in eerste aanleg helemaal niet van plan om te
solliciteren. Ik dacht: wat moet een katholiek meisje
uit Brabant in zo'n SGP-bolwerk. Gaat dat wel wer
ken? Op aanraden van mijn man heb ik toch maar
een brief geschreven. Ik zat in Istanboel, leende brief
papier van de Consul-Generaal en heb een halfuur
voor sluitingstijd de brief afgeleverd bij Binnenlandse
Zaken.
Hoe waren uw eerste dagen als Commissaris van de
Koningin?
Eigenlijk hartverwarmend. Ik werd met open armen
ontvangen. Wat ik nooit zal vergeten is dat er in mijn
eerste week een open dag van de provincie was en dat
daar zevenduizend mensen op afkwamen. Zevendui
zend mensen! Hoezo spreekt wat een provincie doet
mensen niet aan? Dat beeld klopt niet, niet in Zeeland
in elk geval.
In uw installatierede snijdt u een aantal gevoelige punten
aan. Bijvoorbeeld het eilanddenken.
Terugkijkend was dat inderdaad gewaagd. Toen dacht
ik: ach het moet kunnen en het is te belangrijk om te
laten liggen. Dat eilanddenken belet ons namelijk dat
we in Nederland gewicht in de schaal kunnen leggen.
Kijk naar de noordelijke provincies, die vechten elkaar
binnenskamers de tent uit, maar naar buiten toe ver
woorden ze hetzelfde standpunt. In Zeeland vechten
we zowel binnen als buiten, dat is in alle opzichten
schadelijk.
Zeeuws Tijdschrift schrijft al jaren over het concept Zee
landstad. Zou het er ooit van komen?
Laat ik het zo zeggen: als dat niet gebeurt, of iets derge
lijks, dan gaat Zeeland nooit meetellen. Met de huidige
kabinetsplannen om provincies samen te voegen is één
groot Zeeland overigens wel iets dichterbij gekomen.
Wat stond boven aan uw agenda toen u begon?
Het formuleren van een toekomstvisie op Zeeland.
Wat willen we met Zeeland? Wat willen we op het
terrein van infrastructuur, op het terrein van havens
enzovoorts. Duidelijke uitgangspunten kortom waar
mee we gericht naar Den Haag zouden kunnen gaan,
want daar ontbrak en ontbreekt het aan. Miljarden
gaan daardoor naar andere provincies en wij...
Het ligt dus voor een belangrijk deel aan de Zeeuwen zelf?
We komen in Den Haag niet met een standpunt en
mede daardoor weet men niet hoe Zeeland in elkaar
zit. Men weet niet hoeveel industrie we hier hebben.
Ze zien Zeeland als een vakantieoord met bovendien
weinig stemmen. Ze vinden dat Zeeland in de peri
ferie ligt en ga zo maar door. Om die vooroordelen te
ontzenuwen ben ik de afgelopen jaren als een ambas
sadeur van Zeeland overal naartoe geweest om te roe
pen: kijk nou eens een keer écht naar Zeeland! Alleen
op die manier krijg je deze provincie op de kaart, al
hebben we nu wel de pech dat we midden in een cri
sis zitten en er nergens geld voor is.
Het beeld bestaat dat u als minister voor ontpoldering van
de Hedwige was en later als CdK niet. Hoe zit dat?
Dat is echt onjuist. Ik heb het al vaak uitgelegd, maar
om de een of andere reden is dat beeld niet meer recht
te zetten. Het zij zo. Als minister van Verkeer had ik
met het natuuraspect niets te maken, daar ging minis
ter Veerman van Landbouw over. Verkeer en Waterstaat
richtte zich op veiligheid en toegankelijkheid. Dus
het verhaal dat ik Zeeland verkocht zou hebben, klopt
feitelijk niet. Veerman en staatssecretaris Schultz kwa
men naar Zeeland om over de Scheldeverdragen te
onderhandelen maar omdat een staatssecretaris geen
internationale verdragen mag ondertekenen, zette ik
mijn handtekening. Het ligt allemaal genuanceerder
dan is voorgesteld.
Bent u wel eens onheus bejegend?
Ga maar kijken op internet...
8 Zeeuws Tijdschrift 2013 1-2
