In hoeverre raakt dat u?
Ik kan niet zeggen dat ik me er nooit iets van heb
aangetrokken. Het gedoe rondom mijn afscheid bij
voorbeeld, dat blijft hangen en je staat volstrekt mach
teloos.
Wat is het verschil tussen een Commissaris van de Konin
gin en een minister?
Je staat als Commissaris van de Koningin veel dichter
bij de mensen. Mensen komen met alle zieleroerselen
bij je. Ik krijg honderden mailtjes per jaar. Je bent
verder ook een bemiddelaar. Als mensen zwaar in de
problemen zitten, kloppen ze bij mij aan. Dat kan van
alles zijn; iemand die zich niet goed behandeld voelt
door een burgemeester of het gaat om een buurman
die zich niet gedraagt. Er zitten zaken bij die ik me
erg aantrek. Zo ontmoette ik iemand vol hoop die naar
Zeeland was verhuisd, maar haar baan verloor en geen
ander werk kon vinden, heel triest. Je ziet die mensen
afglijden. Ik probeer daar natuurlijk wat aan te doen,
maar dat lukt niet altijd, zeker niet in deze tijd.
Zo'n verhaal trek ik ook in breder verband. In Den
Haag probeer ik duidelijk te maken dat het weghalen
van rijksdiensten een slechte zaak is en veel meer
impact heeft dan elders. Wij hebben hier namelijk een
heel eenzijdige economie. Er zijn vooral banen in de
technische sector, maar er zijn in Zeeland ook alfa's
die aan het werk willen.
U heeft geregeld contact met de koningin. Hoe gaan die
ontmoetingen?
De koningin is heel direct en wil alles weten. Ze
schrijft alles op en onthoudt alles. En bij een volgende
ontmoeting vraagt ze hoe dat en dat is afgelopen. Ver
der is de koningin hier vaak op werkbezoek geweest.
Ik herinner me nog een bezoek aan een zorginstel
ling in Clinge. Ze was echt doodziek, maar ze kwam
toch omdat ze wist dat die mensen er enorm naartoe
geleefd hadden.
Wat zijn uw ervaringen met de pers?
De landelijke pers heeft niet veel belangstelling voor
Zeeland. Toen de Hedwige speelde, kwamen ze wel,
maar dan meer op hilariteitsbasis en omdat het kabi
net wel eens in de problemen zou kunnen komen.
Wat betreft de regionale pers; ik vind het heel jammer
dat de PZC zo in elkaar zit dat iemand op Schouwen
niets over Zeeuws-Vlaanderen te weten komt. Hoe ze
Karla Peijs met echtgenoot Rinus Platschorre bij het Zeeuwse
Tong project. Foto: Izz Biondina voor beeldbank op Laat
Zeeland Zien
over mij schreven? Op en af, soms kritisch, soms niet.
En natuurlijk gebruikte ik de pers ook wel eens om
mijn agenda onder de aandacht te brengen.
Hoe kijkt u nu terug op uw periode als commissaris?
Het heeft m'n leven zonder meer verrijkt. Mensen
stappen van de fiets af om iets te zeggen, dat geeft
me een goed gevoel. Tegelijk vind ik het nu wel mooi
geweest. Ik ben 68, mijn man is 74. We willen graag
nog een aantal dingen samen doen en ik denk dit het
moment is. Maar ik blijf nog wel her en der actief; bij
het Watersnoodmuseum, de ANWB, de rechtbank,
Veilig Verkeer Nederland. Zeeland ligt me te nauw
aan het hart om zomaar te stoppen. Ik bedoel: de Del
tawerken waren het zevende wereldwonder. Zeeland
is nu toe aan het achtste wereldwonder: een veilige
Delta met behoud van ecologische waarden. Alles wat
we hebben afgesloten, de Grevelingen en noem maar
op, moet weer open. Er moet meer getij, meer ver
versing van de wateren komen. We moeten toe naar
een veilige zee naast een veilig land. Daar wil ik me
dolgraag voor inzetten. Nee, wees maar niet bang dat
ik in een zwart gat val.
9 Zeeuws Tijdschrift 2013 1-2
