aan te nemen. Het gemeentehuis is een echt Zééuws
gebouw, maar toch eigentijds, passend in de omge
ving. Ondanks een financieel probleem vond iedereen
het gebouw in zijn omgeving prachtig. Na mijn ope
ningsweek gedaan te hebben, zat ik naast mevrouw
Beele-van de Werf, 105 jaar en de oudste inwoonster
van Tholen. Zij vertelde mij van haar leven, over haar
zoon, die gestorven was toen hij pas in de vijftig was.
"Toen heb ik voor de laatste keer gehuild, nou heb ik
geen tranen meer." Ze had voor haar verjaardag een
brief ontvangen van de minister president, een heel
persoonlijke: "persoonlijker dan die van u". Nou, die
zat. Ik beloofde haar dat ik haar de volgende keer heel
persoonlijk zou schrijven, nu kende ik haar immers.
Maar het mocht niet zo zijn, voordat het zover was, is
ze gestorven. De enige brief, die ik nog kon schrijven
was een condoleancebrief.'
'31 januari: ging ik voorlezen in Kortgene op basis
school De Zuidvliet. Een paar kinderen stonden me
buiten al op te wachten. Ik vond het erg leuk, want
de héle klas had me al bijna een jaar van tevoren een
brief geschreven of ik bij hén kwam voorlezen. Ik
vond het heel slim van hun onderwijskracht, want
ze leerden hoe je een brief moet schrijven, adres en
zo op de juiste plaats, goede indeling. Goede oefe
ning. Bovendien was daar Thien. Thien kwam uit
Vietnam met zijn moeder om bij zijn nieuwe vader
te gaan wonen. Mijn zwager. Moeder en zoon zijn
fantastische voorbeelden. Zijn moeder ging op taal
les en had meteen werk. Bovendien had ze binnen de
kortste keren haar rijbewijs. Doe dat maar eens na,
zo'n theorie-examen in een vreemde taal. Op de eerste
rij zat een klein jongetje, groep één of twee, hij keek
strak naar mijn jasje en zei, "wat heb jij een mooie
trui aan!".'
'In een jaar met zoveel Koninklijke bezoeken is DE
HOED een belangrijk onderwerp. Als de Commis
saris in eigen huis Hare Majesteit ontvangt, hoeft ze
12 Zeeuws Tijdschrift 2013 1-2
