land overvloedig biedt, geeft niet per definitie ook de
ruimte om te denken. Het is een eer en een genoegen
om deze prachtige provincie op de kaart te mogen zet
ten, maar wat zouden we veel kunnen bereiken, wat
zouden we sterk zijn als we beseften, dat we deel uit
maken van één bloedsomloop, dat de zuurstof van de
één ook de zuurstof van de ander is. Ik heb het niet
duidelijk genoeg kunnen maken, we zijn vaak onze
eigen vijand.'
Februari 2013
'Afscheid oftewel de betrekkelijkheid der dingen
Mijn afscheid van het openbaar bestuur, mijn afscheid
van Zeeland als Commissaris. Maar er is ook afscheid
van de mensen, van de medewerkers, de chauffeurs,
de secretaresses, van de Lange Jan. Zes jaar heb ik
gewerkt onder toeziend oog van de Lange Jan en ik
ben van die toren gaan houden. Ik geniet van het
carillon, het uitzicht op het mooiste plein van Neder
land. Maar ook van de lieve bedankbrieven van de
mensen die ik schrijf als ze 100 jaar of ouder worden,
60, 65, 70 of 75 jaar getrouwd zijn. Het contact
met de Zeeuwen was geweldig, bij gelegenheden,
maar ook zomaar op straat, mensen die van de fiets
stappen en vinden dat mijn haar vorige week beter zat
dan nu. De mensen van de plantsoenendienst van de
gemeente Middelburg, die altijd zwaaien als ik naar
mijn dienstje loop of fiets, het baasje van de kat (het
huis is te koop, maar de kat niet), die meldt dat de
kat niet lekker is, zal hij het wel halen? De speeches,
geweldig voorbereid door Erik en Annet en vele ande
ren, maar die ter plaatse toch herschapen worden in
reactie op het gehoor. De humor, die ook in Zeeland
op straat ligt en er altijd voor zorgt dat er ergens in
mij een schaterlach is. De Zeeuws-Vlamingen, altijd
een beetje verongelijkt, maar zo gezellig, zo hartelijk,
verrassend en creatief, ja meer dan wie ook ga ik de
Zeeuws-Vlamingen missen. Er zijn altijd Zeeuwen,
die me proberen op te beuren, als er iets misgaat
in de communicatie of als ik iets doms heb gedaan,
maar er zijn ook altijd zeurpieten die, wat er ook voor
vrolijks gebeurt, altijd wel een zwart kantje weten te
ontdekken en maar wat roepen, daartoe aangemoe
digd door Omroep Zeeland in "Zeg u 't maar". Zelfs
de man die, als ik op een zeldzame vrije zaterdag bij
onze superboekhandel in Middelburg een cappuccino
drink en krantenkoppen snel, me aankijkt en zegt: "ik
zie u hier wel vaker, hebt u niks beters te doen?" Zelfs
die zal ik missen.
Dag.'
Varen op de Oosterschelde. Foto: Ben Biondina.via beeldbank
Laat Zeeland Zien
17 Zeeuws Tijdschrift 2013 11-2
