groeid en heb een sterke band met deze provincie.
Wat me het meeste fascineert is het sublieme grens
gebied tussen water en land. En voor die natuur zit je
in Zeeland natuurlijk goed, maar ik heb dat ook ont
dekt in landen als Noorwegen.
Ik zoek in die gebieden altijd naar een soort oer-
landschap. Wat ik in het kielzog daarvan interessant
vind is de spanning tussen door mensen aangelegd
landschap en wat door de natuur is ontstaan. Dan zie ik
bijvoorbeeld ergens basaltblokken liggen en dan denk
je dat die er door mensen zijn neergelegd, terwijl dat
toch het werk van de natuur blijkt te zijn. Andersom
komt ook voor, maar het die wisselwerking die me in
hoge mate inspireert en die ik probeer te verbeelden in
mijn werk. Abstracter gezegd: ik heb een idee in mijn
hoofd, daarbij zoek ik motieven in de werkelijkheid om
die vervolgens te herschikken. Het komt eigenlijk neer
op het herscheppen van de werkelijkheid. Mensen zeg
gen weieens dat ze door mijn werk ook daadwerkelijk
anders naar de werkelijkheid gaan kijken...
Je werkt heel precies en weloverwogen.
Beerens Ik werk alles uit tot in het kleinste detail.
Papier, andere materialen, ik maak alles het liefste
allemaal zelf. Desnoods vind ik het wiel opnieuw uit.
Verder ga ik vaak naar de kust om te kijken hoe din
gen in elkaar zitten, maak ik uitgebreide voorstudies
en experimenteer ik veel met nieuwe technieken. Dat
kost veel tijd en geld. Ja, ik heb meer ideeën dan ik
kan uitvoeren. Mijn productie is ongeveer twee a drie
werken per jaar. Wat daarbij meespeelt is dat er al
zoveel gemaakt is in de wereld. Ik vind dat als je daar
iets aan toe wil voegen, het echt heel bijzonder moet
zijn. Het mooiste zou zijn om heel je hart en ziel in
maar één werk te leggen...maar dat kan dus niet meer,
daarvoor heb ik al teveel gemaakt.
Je bent niet direct een stadsmens.
Beerens Nooit geweest, na hooguit twee dagen wil ik
een stad weer uit. Ik kreeg ooit eens een midweekje
naar Parijs aangeboden. Ik vroeg of ik misschien ook
naar IJsland mocht, echt ze verklaarden me voor gek.
Maar het was fascinerend daar, al die basaltblokken
daar, ik dacht dat ik door m'n eigen werk reed...
Die tranen op de watertoren van Oostburg vind ik een
bijzondere manier om mensen ergens bij te betrekken.
Waarom heb je dat werk eigenlijk gemaakt?
Beerens: De gemeente Oostburg riep destijds kun
stenaars op voorstellen in te dienen voor kunst in
Oostburg. Ik ben in die gemeente opgegroeid en
dacht meteen aan de watertoren en diende daar een
project voor in. Mijn idee was om iets substantieels
aan de toren toe te voegen. Ik wilde dat er een sym
biose zou ontstaan tussen de toren en hetgeen erop
zou komen. Ik schilderde in die tijd veel anonieme
vissers wat ik zag als het mannelijke equivalent van
madonna met kind. Later werden het stoere mannen
met vissen, waarmee ik verwees naar het bloed op de
borst van Christus. In de druppels zit die gelaagdheid
maar dan met water, maar je ziet ook de zee, de bron
zelf. Op die manier heb ik geprobeerd een universeel
symbool voor het leven te maken. Mensen mogen die
'lekkende' toren zien als een soort beeldgrap, maar
het is veel meer dan dat. Ik laat me wel door de locatie
inspireren, maar ik streef ernaar dat mijn werk de
plek overstijgt.
Hoe is het gesteld met de kunst in Zeeland?
Hector Naast kunstenaars van Zeeuwse origine, net
als Johnny, zijn er in Zeeland ook veel kunstenaars van
elders hier komen wonen en werken. Als galerie werk
je veel over provinciegrenzen heen, en ja, ik moet eer
lijk zijn, het is niet altijd eenvoudig. Mijn provisie is
de helft van die in de Randstad. Bovendien verkoop je
hier gewoon veel minder. Dat is puur een kwestie van
getalsverhoudingen in het aantal inwoners. Gelukkig
komen hier ook veel mensen van buiten Zeeland, die
hier een tweede huis bezitten. Maar goed, ik heb zelf
een keuze gemaakt. Ik ga niet naar beurzen. Ik wil een
kwaliteitsgalerie en dan moet je er zelf altijd zijn. Alle
werken die ik heb, daar sta ik zelf achter, die zijn mijn
passie. Dat kan ik niet aan anderen overlaten.
Er wordt in Zeeland veel aandacht aan kunst
besteed, Er zijn kunstroutes, (amateur)kunstprojecten
op scholen, mooie exposities en natuurlijk fantasti
sche locaties. Het karakter is vaak breed en toeganke
lijk. Maar er zijn ook schitterende podia voor minder
toegankelijke en conceptuele kunst, zoals de Vleeshal.
Bezoekers zijn in Zeeland door het kunstaanbod in
staat om binnen de kunst hun grenzen te verleggen.
Het enige wat ik een beetje mis is samenwerking.
Ik zou graag zien dat eilanden samen iets opzetten.
Wat zou helpen is dat bijvoorbeeld de verschillende
streekedities van de PZC ook berichten over de andere
regio's opnemen.
29 Zeeuws Tijdschrift 2013 1-2
