Europa zich niet zo voor de vrijheid ingezet hadden. Paus Johannes Paulus II speelde daar ook een grote morele rol in door zijn Poolse landgenoten te zeggen dat ze niet bang moesten zijn en de wereld moesten veranderen. Hij gaf ze moed om voor democratie te strijden en daar hebben de Duitsers in het toenmalige Oost-Duitsland van geprofiteerd. De Duitse eenheid hebben we aan onze buren te danken en ik hoop dat de Duitsers dat nooit vergeten. Dit brengt me terug bij mijn uitgangspunt: de EU is een waardengemeen schap die we gezamenlijk moeten verdedigen. Hoe zie je de toekomstige verhouding tussen Europa en de Verenigde Staten? Worden we steeds onbelangrijker voor die grootmacht? De Amerikanen hebben de Europese eenwording altijd krachtig gesteund. Ze blijven onze vrienden en partners. Ze zullen zich meer op Azië gaan richten, maar dat lijkt me logisch. De rol van wereldpolitie agent die ze de laatste 50 jaar hebben vervuld, zullen ze niet langer vervullen. Het afnemende engagement van de Verenigde Staten zullen we deels moeten opvangen door een grotere rol in Oost-Europa, Noord- Afrika en het Midden-Oosten. De EU moet meer verantwoordelijkheid nemen. De grootste uitdaging van de EU voor dit decennium is te komen tot een gemeenschappelijke buitenlandse politiek. In alle Europese landen staan de begrotingen voor defen sie en ontwikkelingshulp onder druk. Dat lijkt een goed moment om tot verdere samenwerking te komen, bijvoor beeld gemeenschappelijke ambassades in het buitenland. Coördinatie is van het grootste belang. Het is mis schien niet zo bekend maar de ambassades van de EU-lidstaten werken in toenemende mate samen. De ambassadeurs overleggen op regelmatige basis onder voorzitterschap van de EU-vertegenwoordiger. Dat is een vast gebruik geworden en schept een nieuw per spectief. Vasthouden aan dat Europese perspectief kan wel eens moeilijk zijn zoals toen Nederland in het referendum over het Europese verdrag tegenstemde. Toen jullie toenmalige minster van Buitenlandse Zaken Ben Bot na dat referendum zei dat het verdrag dood was, heb ik met hem in Brussel gesproken. 'Hoe kunt u dat nu zeggen', zei ik tegen hem. Het werk begint nu pas echt. In het Europees Parlement Hans-Gert Pottering. Foto: Oscar Steens hebben we de zaak nooit opgegeven en zo hebben we uiteindelijk toch het Verdrag van Lissabon gekregen. We moeten ons niet laten ontmoedigen. Dat is een duidelijk christelijk uitgangspunt. Dat lijkt me een fraai slot van ons gesprek. Vielen Dank. Na het gesprek vroeg Pottering alle aanwezigen zijn gastenboek te tekenen en overhandigde ons zijn boek lm Dienste Europas. Reden aus den Jahren 2007-2009 (Bouvier Verlag: Bonn 2009) en schreef er een per soonlijke opdracht in. 39 Zeeuws Tijdschrift 2013 1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2013 | | pagina 41