PLEURANT
Dit bronzen beeldje, een pleurant, brengt ons bij de macht die de Bourbons hadden gevestigd in de
Nederlanden.
Albrecht van Beieren, afkomstig van het praalgraf van Isabella van Bourbon - model toegeschreven aan Jan
Borman II (ca. 1475-1520) en uitgevoerd door Renier van Thienen (ca. 1465-1498). Brons, 56 cm hoog
Het beeldje dat Albrecht van Beieren (1336-1404)
moest voorstellen maakte deel uit van een reeks van
24 beeldjes die rond het graf van Isabella van Bour
bon stonden. Zij had door haar vroege dood niet
de kans gehad om belangrijk te worden, maar haar
schoonvader Filips de Goede was dat des te meer. Hij
was erin geslaagd de twisten te beslechten en eenheid
te brengen in de lage landen. Het praalgraf van Isa
bella symboliseert die macht. Het graf bevindt zich nu
in de Onze-Lieve-Vrouwe-kathedraal van Antwerpen.
Van de oorspronkelijk 24 pleuranten zijn er nog maar
tien over, en die bevinden zich in het Rijksmuseum.
Waaronder dit beeldje van Albrecht van Beieren.
Een beeld van een pleurant diende om tot in de
eeuwigheid de dode te bewenen (het Franse pleurer
betekent bewenen) en, in dit geval, om de macht van
de Bourbons te verbeelden. Daarom staat Albrecht
afgebeeld met staf, dolk, ordetekenen en de kleding
van een voorname edelman. Het beeld werd driekwart
eeuw na zijn dood vervaardigd en kan dus nauwelijks
op hem lijken. Geen probleem, de symboliek van de
macht ging voor het realisme.
Albrecht van Beieren oefende van 1358 tot aan zijn
dood in 1404 het gezag uit in Holland en Zeeland,
mede door goed geplande huwelijken samengebracht.
Zijn kleindochter Jacoba van Beieren was beduidend
minder succesvol in haar bestuur over deze twee
belangrijke staten.
ïo Zeeuws Tijdschrift 2013 3-4
