bestaan maar ook door de wens het academisme in
de kunst van zich af te schudden. Bovendien was het
leven op het land relatief goedkoop. Naast het land
schap fungeerde de plaatselijke bevolking als een
belangrijke bron van inspiratie. De schilders werden
vaak gevolgd door vrienden uit andere disciplines:
schrijvers, dichters, componisten, vertegenwoordigers
van de muziek- en theaterwereld en, in hun kielzog,
kunstcritici en kunstverzamelaars. De kunstenaarsko
lonie werd een ontmoetingsplaats voor hen.
De oude kolonies fungeerden als voorlopers en
pioniers voor de moderne kunststromingen. De
schilders die er werkten kwamen vaak met nieuwe
ideeën vol ongekende mogelijkheden thuis, die ze
daar verspreidden. Maar toen de kunstenaarskolonies
door de pers werden ontdekt, begonnen ze zoveel
toeristen aan te trekken dat ze hun oorspronkelijke
charme voor de kunstenaars verloren. Na de Eerste
Wereldoorlog was het afgelopen met de meeste kun
stenaarskolonies oude stijl. Het buiten schilderen van
landschappen en het portretteren van het boeren- en
vissersleven hadden hun bekoring verloren. Sinds de
jaren tachtig van de twintigste eeuw is de Europese
kunstenaarskolonie aan een opleving bezig. Honderd
jaar na hun bloeiperiode staan de kolonies opnieuw in
de belangstelling.
Herontdekking van Domburg als kunstenaars
kolonie
In het midden van de jaren tachtig doorsnuffelde ik
de zolder van het vroegere stadhuis van Domburg
en vond ik de oude gastenlijsten van het Domburgsch
Badnieuws, met veel namen en aankondigingen die
me enorm hebben geholpen bij mijn speurtocht naar
de geschiedenis van Domburg als kunstenaarskolonie.
Door de eeuwen heen zijn er zo nu en dan kunste
naars op het eiland geweest. Ze schilderden meestal
in opdracht. Zo lieten bijvoorbeeld de kerk, overheids-
30 Zeeuws Tijdschrift 2013 3-4
