gen naar innerlijke vrede en berusting. Terug naar de
aarde zelf. Het Zijn, zou de filosoof Martin Heidegger
het genoemd hebben. Want in zijn visie komt de
mens het best tot zijn recht op het platteland. Waar
hemel en aarde elkaar lijken te raken. Alleen onder
die conditie wordt wonen poëtisch.
Geen haast, stress en lawaai
Metta Vihara is geen exotische meisjesnaam of de
illustere benaming van een eeuwenoud geheim
genootschap. Hoewel dat laatste nog wel enigszins in
de buurt komt. Metta Vihara is het hoofdkwartier van
de boeddhistische beweging Triratna. Kleine groepen
kunnen zich hier losmaken van de wereld en geza
menlijk tot inkeer of inzicht komen. Het programma
biedt retraites, medidatieweekenden en rustpuntda-
gen. Hengstdijk is de eer te beurt gevallen omdat het
mooi op de grens van Vlaanderen en Nederland ligt.
Centraal voor de kleine boeddhistische gemeenschap
in deze bevindelijke regio. Bovendien is er rust in
overvloed. Nog wel, want het retraitecentrum is popu
lair bij zowel Belgen als Nederlanders. Van heinde en
verre trekken ze erheen voor de nodige ontspanning.
Een enkele enthousiaste deelnemer heeft zich al in
het dorp gevestigd. Lekker dichtbij. Ook de lokale
middenstand profiteert van de gezond en duurzaam
boodschappende boeddhisten. Dat geldt niet voor het
dorpscafé, want in Metta Vihara, dat 'plaats van lief
devolle vriendelijkheid' betekent, hoort alcohol niet
thuis.
Niets verhullende architectuur
Zeeuws-Vlaanderen is een ander land. Grensgebied.
Overgangsgebied. Nergens echt bij horend. Daarom
voelt het steeds weer vreemd, enigszins buitenissig.
Als je dat nog niet doorhad of niet kon aflezen aan
het bedijkte landschap, dan spreekt de gevel van het
nieuwe retraitecentrum Metta Vihara boekdelen. Het
geschakelde blokpatroon van de buitengevel, inclusief
dak, is er een directe weergave van. Verschillende
tinten groen en witte vierkanten wisselen elkaar af.
35 Zeeuws Tijdschrift 2013 3-4