gen naar innerlijke vrede en berusting. Terug naar de aarde zelf. Het Zijn, zou de filosoof Martin Heidegger het genoemd hebben. Want in zijn visie komt de mens het best tot zijn recht op het platteland. Waar hemel en aarde elkaar lijken te raken. Alleen onder die conditie wordt wonen poëtisch. Geen haast, stress en lawaai Metta Vihara is geen exotische meisjesnaam of de illustere benaming van een eeuwenoud geheim genootschap. Hoewel dat laatste nog wel enigszins in de buurt komt. Metta Vihara is het hoofdkwartier van de boeddhistische beweging Triratna. Kleine groepen kunnen zich hier losmaken van de wereld en geza menlijk tot inkeer of inzicht komen. Het programma biedt retraites, medidatieweekenden en rustpuntda- gen. Hengstdijk is de eer te beurt gevallen omdat het mooi op de grens van Vlaanderen en Nederland ligt. Centraal voor de kleine boeddhistische gemeenschap in deze bevindelijke regio. Bovendien is er rust in overvloed. Nog wel, want het retraitecentrum is popu lair bij zowel Belgen als Nederlanders. Van heinde en verre trekken ze erheen voor de nodige ontspanning. Een enkele enthousiaste deelnemer heeft zich al in het dorp gevestigd. Lekker dichtbij. Ook de lokale middenstand profiteert van de gezond en duurzaam boodschappende boeddhisten. Dat geldt niet voor het dorpscafé, want in Metta Vihara, dat 'plaats van lief devolle vriendelijkheid' betekent, hoort alcohol niet thuis. Niets verhullende architectuur Zeeuws-Vlaanderen is een ander land. Grensgebied. Overgangsgebied. Nergens echt bij horend. Daarom voelt het steeds weer vreemd, enigszins buitenissig. Als je dat nog niet doorhad of niet kon aflezen aan het bedijkte landschap, dan spreekt de gevel van het nieuwe retraitecentrum Metta Vihara boekdelen. Het geschakelde blokpatroon van de buitengevel, inclusief dak, is er een directe weergave van. Verschillende tinten groen en witte vierkanten wisselen elkaar af. 35 Zeeuws Tijdschrift 2013 3-4

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2013 | | pagina 37