NOEM EVEN HUN NAMEN
tekst André van der Veeke
Bavo werd op het internaat al snel Baaf genoemd. Het
stoorde hem niet. Hij vond dat deze naam beter paste
bij zijn nieuwe lef. Bavo was een naam voor een intro
verte jongen die weinig succes had bij de meiden. Baaf
daarentegen klonk als een massieve vuistslag, recht
in een of ander gluiperig smoelwerk. Baaf zat in het
gedempte licht van zijn kamer op zijn enige stoel en
las De Walging van Sartre. Hij was nu derdejaars en
besteedde zijn meeste tijd aan lezen, aan literatuur. Er
circuleerde een lijst, een index van verboden boeken
op school en op het daaraan verbonden internaat, maar
die gold niet voor hem. Er werden wel jongens terecht
gewezen naar aanleiding van hun leesgedrag, maar de
directeur en zijn handlangers lieten hem met rust. Ze
hebben me opgegeven, liet hij zijn vrienden weten.
Hij moest Sartre wegleggen en aan een hoofd
stuk pedagogie beginnen, wist hij, maar hij kon geen
afstand doen van zijn boek. Hij keek op zijn horloge
en zag dat het kwart voor tien was. Ik sta morgen
vroeg op, dan ram ik het spul er wel in, nam hij zich
voor. Op dat ogenblik werd er op zijn deur geklopt.
Een korte strenge roffel. 'Hinein', brulde hij, in de
veronderstelling dat zijn buurman aanklopte. Hij
hoorde de deur opengaan en toen hij achteloos opzij
keek, ontdekte hij de lange, zwarte gestalte van de
schooldirecteur. De man had de bijnaam De Ploert.
Baaf legde zijn boek geopend weg en bedekte het met
een zwaar woordenboek. Daarna stond hij gehaast op.
'Goedenavond, laat bezoek', mompelde hij. De man
voor hem knikte. Een welwillend lachje plooide zijn
lippen, maar Baaf wist dat dat lachje niets te bete
kenen had. Tenminste niet in positieve zin. Wat het
lachje wel duidelijk maakte was: ik heb het hier voor
het zeggen, dus ik kan me deze welwillende uitdruk
king permitteren. Jij daarentegen moet oppassen.
'Gaat u zitten', zei Bavo, ook al wist hij dat de man
niet op zijn uitnodiging in zou gaan. 'Nee, ik kom
niet voor de gezelligheid langs. Ik heb een vraag voor
jou Bavo. Waar was je gisterenavond?' 'Gis te
ren avond...', rekte Baaf. 'Gisterenavond, het was
maandag gisteren Ik herinner me niets bijzonders
o ja, natuurlijk ik ben naar een lezing geweest in
Aurora.' 'Ah, mooi, en was het druk?' 'Ja, de zaal was
aardig gevuld.' 'Onderwerp?' 'Nederland en Europa
'Heb je er wat van opgestoken?'
Baaf haalde zijn schouders op. Wat was er aan de
hand? Waarom kwam de Ploert zo laat nog langs? 'Ik
vond het wel interessant', zei hij op vlakke toon. 'Oh?'
De glimlach op de lippen van de man werd kleiner. 'Ik
heb trouwens iets totaal anders gehoord. De spreker
heeft zich gisteren laten verontschuldigen vanwege
griep. Vreemd dat jij hem toch gehoord hebt. Maar
niets is onmogelijk. Misschien heeft er zich nog een
reservespreker gemeld.' 'Oké, oké', lachte Baaf. 'Ik
ben nog even een café binnengestapt, toen ik hoorde
dat de lezing niet doorging 'Mag ik vragen welk
43 Zeeuws Tijdschrift 2013 3-4
