De maatschappelijke spanningen kort na
de Tweede Wereldoorlog waren natuurlijk
ook merkbaar op school. De vooroorlogse
orde had veel aan gezag ingeboet en de
doorbraakgedachte had veel aanhangers
bij elementen uit het linkse en rechtse
politieke spectrum en het voormalige ver
zet. De bevrijders brachten als het ware
de nieuwe tijd mee en de verstikkende
vooroorlogse moraal begon kleerscheuren
te vertonen. Van alle kansels werd gewaar
schuwd voor de nieuwe muziek en dans
waar de jeugd zich aan overgaf. Op school
waren er veel klachten van leraren over
leerlingen die maar niet konden wennen
aan orde en regelmaat. Aan diezelfde
leraren was een groot tekort en even deed
de mare de ronde dat de school daarom
opgeheven zou moeten worden.
Zover is het nooit gekomen. In 1946
voegde het ministerie van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen aan de
school een gymnasiale afdeling toe. De
school kreeg een nieuwe naam: Open
baar Lyceum Terneuzen. Het gymna
sium kreeg net als de hbs een alfa- en
bèta-afdeling. Het aantal leerlingen
steeg tot ver boven de 300. Daaronder
waren veel kinderen van hen die waren
gerepatrieerd uit Nederlands-Indië. De
school begon langzamerhand uit zijn
jasje te groeien tegen de achtergrond
van de wederopbouw en de babyboom.
Er werd nog bedijkt en ingepolderd. De
hele school was getuige van het invaren
van het laatste caisson die De Braakman
in 1952 afsloot. De watersnoodramp van
3:953 veroorzaakte daardoor slechts lichte
waterschade aan de school.
Het noemen van scholen naar
bekende persoonlijkheden zat in de
naoorlogse jaren in de lucht. Terneuzen
wilde niet achterblijven. De keuze viel
op Petrus Hondius: predikant, geleerde,
dichter en botanicus, die van 1604-1621
in Terneuzen woonde. Hij huurde de
Moffenschans die door Johan Serlippens
tot een buitenverblijf was verbouwd.
Hondius bracht veel tijd door in de grote
botanische tuin; was het toeval dat daar
later het nieuwe gebouw van het Petrus
Hondius zou komen te staan? De naam
geving was een initiatief van het College
van Curatoren. De minister had geen
bezwaar tegen deze keuze en veranderde
de naam Openbaar Lyceum Terneu
zen in 1953 in die van Petrus Hondius
Lyceum.
In datzelfde jaar werd het T.L.C. weer
tot leven gewekt en de bestuursverkiezing
was een vroeg voorbeeld van democratie
op school. De eerste editie van TLC Anten
ne zag het licht. Daarvoor was er kennelijk
al een Lyceumblad geweest maar daar zijn
geen sporen meer van te vinden.
Ook in 1953 ging Westerhof na ruim
25 jaar rectoraat met pensioen en hij werd
opgevolgd door A.J. Jansen die 16 jaar de
scepter zou zwaaien.
Door de toenemende industrialisatie
en verstedelijking in het westen van het
land en het daarmee samenhangende
woningtekort werd Zeeuws-Vlaanderen
als woongebied steeds gewilder. Het lera
rentekort nam hierdoor sterk af. In 1956
kreeg de school toestemming van het
ministerie voor Onderwijs, Kunsten en
Afscheid van Ir. J Westerhof als rector van het Openbaar Lyceum te Terneuzen; amanuensis Schirris en
conciërge De Smidt bieden een cadeau aan, 1953
17
