L
E
Voorbereidingskamp voor het examen in 1956 in het Vormingscentrum
Hedenesse. Vanaf links: Ko Stoffels, Jan Ramon, Piet Mazure. Jan de Vijlder,
Rinus Neeteson
Sinjalen van Stiletto
Mocht de nieuwe schoolkrant T.L. Vizie
al een teken zijn van nieuw elan en een
nieuwe tijd, het door leden van die redac
tie onder supervisie van Jacques Hame
link in 1963 opgerichte grensoverschrij
dende literaire tijdschrift Stiletto was dat
zeker. Hamelijk was slechts korte tijd de
coördinator van Stiletto want na het succes
van zijn Het Plantaardig Bewind verhuisde
hij in 1964 naar Amsterdam. Zijn succes
straalde af op Stiletto dat door de literai
re kritiek in Nederland én Vlaanderen
serieus werd genomen. Ondanks dat het
een uitgave van T.L.C. was, kon iedereen
er zich op abonneren wat in ruime mate
gebeurde. Van Stiletto verschenen er in de
eerste jaargang 1963-1964 vijf afleverin
gen. Of er daarna nog afleveringen zijn
uitgekomen, viel niet te achterhalen.
Naast de Terneuzense dichter Henk
(later zichzelf Michiel noemend) Huis
man zaten Mieke Baart, Jac. Meertens
en Ko de Regt in de redactie. Willy van
Driel verzorgde de abstracte omslagen.
Zij schreven voor een groot deel het
tijdschrift vol met gedichten, proza,
besprekingen van andere jonge literaire
tijdschriften zoals Yang, Muza, Arak,
Manifest, Proces-Verbaal en interviews.
Een mooi voorbeeld van zo'n interview
is dat met Hamelink. Huisman reisde af
naar de hoofdstad en interviewde Jacques
Hamelink vier dagen onafgebroken.
Interview met Hamelink
'Tijdens onze dagenlange strooptocht
door Amsterdam heb ik - je bent journa
list of niet - Hamelink vragen gesteld, die
hij bijna op een zuiver jazzmatige, impro
viserende manier beantwoordde. De nor
male kommunikatie was uitgeschakeld.
Alleen via tekens, sinjalen, soms schijn
baar zinloze weerwoorden droeg H. zijn
zienswijze op mij over, telkens opzettelijk,
en als in de jazzmuziek, "er net naast"
spelend. Wat nu volgt is fragementaries
en heeft niet de pretensie een "interview"
te zijn.
In Américain vloekt hij op kelners en
het snobpubliek dat gedempt roddelt. Hij
graaft verwoed in krantenlagen. Laat ze
dan ineens liggen. We gaan. Bij Eylders
even later:
Ik: Wat is kunst?
Hamelink: 'Geleide waanzin.'
Ik: Heb je een sisteem?
Hamelink: 'Mijn waanzin is sistematies
maar ik erken geen enkele orde.'
Ik: Blijf je altijd dezelfde?
Hamelink: (Ruikt onraad. Achterdochtig):
'Waarom vraag je dat?'
Ik: Als je een ander mens wordt, ben je ver
loren.
Hamelink: 'Ik ben alle mensen, jam
mer dat alle mensen ook een heel klein
beetje ik zijn.'
Henk Huisman, 'Vier dagen op pad met
Hamelink', in Stiletto 5 (juli 1964), pp. 2-6.
26
