Shut the door Je t'adore
Ineens hadden we een nieuwe leraar Frans,
Arnold Cornells, die zich per scooter vanuit
IJzendijke naar Terneuzen verplaatste. De
lessen waren nu heel anders en we ontdek
ten dat een taal ook aantrekkelijk kon zijn.
Natuurlijk waren er de grammaticalessen en
het leren van woordjes, maar er waren ook
momenten van stil zwijmelen. Er werden
platen gedraaid met Franse chancons: Tous
les gargons et lesfilles van Frangoise Hardy.
We zongen zachtjes mee en ontdekten de
Franse uitspraak. We deden mee aan Franse
gedichtenwedstrijden en we gingen zelfs met
de hoogste klassen naar Parijs. Cornells was
nog jong en wij waren van die giechelmei
den. Hij had er iets op gevonden: 'Kijk als ik
zeg: "shut the door", dan is het alsof ik zeg
"je t'adore". Nu en dan gooide hij een krijtje
naar één van ons en dan was het: Shut the
door Je t'adore. Dan gingen we naar de deur
van het lokaal en deden deze open en weer
dicht. Wat moesten we anders?
Cambridge English
Benders gaf Engels. Het boek staat nog in
mijn boekenkast: English Primer. Benders
hield de orde erin! Geen enkel probleem.
Maarz'n lesmethode was 'speciaal'. Er
werd enorm veel aandacht aan de foneti
sche tekens gegeven. De dictees sprak hij
in het Engels uit en wij moesten het dan
in het fonetisch schrift zetten. Er kwamen
ineens 'echte' leraren en leraressen Engels.
Van Baak, die enorm veel van de Engelse
literatuur afwist en mevrouw Polling, een
Engelse, die de goede uitspraak had, zonder
de fonetiek. Hier heb ik het over de jaren
vijftig. Het zal best een puzzel geweest zijn
om een lyceum te bemannen met goede vak
leerkrachten. Terneuzen was nu niet direct
makkelijk bereikbaar. Het leuke is dat ik die
omzwaai wel heb meegemaakt: enthousias
te mensen, leuke programma's, uitstapjes.
Terugkijkend hebben ze voor niemand onder
gedaan.
In de onderzeeër met Renaud
De natuurkundelessen bij de heer Renaud
waren 'prettig'. Ondanks dat ik het niet
allemaal kon volgen. Ik was niet voor niks
naar de mms gegaan. Er hing een mysterie
in dat lokaal. Allereerst de amfitheaterop-
bouw, zodat we alle proeven konden volgen.
Dan al de kastjes met vreemde apparaten.
De heer Krijger, de amanuensis, die heen
en weer liep en alles klaarzette. En eindelijk
was het dan zo ver. Maar het mooiste was,
de keren voor de vakantie of met Sinterklaas
en Kerst. 'Mijnheer vertelt u weer eens', dan
droomde allereerst meneer Renaud weg,
gevolgd door een klas meiden. De verhalen
van de oud-marineman Renaud. De onder
zeeër: de man die vergeten was de deurklep
dicht te doen en de pudding die door het
hele schip kwakte. Ik zie de man nog voor
me. Gelukkig dat Terneuzen aan het water
ligt.
Joop de Ridder, hbs-a 1957-1964
Eindexamen gymnasium-b, 1954-1955. In de lerarenkamer feliciteert rector Jansen de zojuist geslaagde Jozias Vinke uit Axel. Toekijkend vanaf links wiskunde
leraar Tromp, natuurkundeleraar Renaud, wiskundeleraar Cohen uiterst rechts staat de eveneens geslaagde Teunissen
30
