IMCAKO ZUIDLAHDTHEATER
Op 12 mei 2000 vond de jaarlijke Laatste SchoolDag Stunt plaats. Leerlingen van de eindexamenklas
sen hadden de entree en benedenverdieping bespannen met onontwarbare draden wol. Voor de ingang
staat Nina Berendsen, 2000
coördinatie en realisatie zorgde. Meer dan
honderd leerlingen waren erbij betrokken
als toneelspelers, in het koor en orkest en
als balletdansers. De opvoering had plaats
op 25 mei 1993 in het Zuidlandtheater.
De musical draaide om wat er zich in het
menselijk lichaam afspeelt in de puberteit.
Puberteit
m'n lichaam doet zo raar
'k baal van al die pukkels en dat piekerige
haar
'k heb sinds een halfjaar verkering
maar zeg steeds van die rare dingen
tegen haar
ik stotter en ik staar
val languit over 't trottoir, ben 'n
publiek gevaar
is dit 't dan, is dit 't nou
bijna een man, of een vrouw
De Alarmfasen
Een boei! Een term die ik leerde kennen
in de brugklas. Een boei krijg je als je je
schaamt en dat gebeurt in de brugklas
natuurlijk de hele tijd. Heb je wel de
juiste kleren aan? Zit je wel bij het juiste
groepje in de klas? Maar klas BiA leerde
mij iets nieuws; namelijk de Alarmfases.
Drie mooie jongens uit vwo 4. Joost
was Alarmfase 1, Sven Alarmfase 2 en
Mitreij Alarmfase 3. Ieder meisje uit de
klas had wel een favoriet. En als jouw
alarmfase voorbij kwam lopen dan kreeg
je dus een boei!
Ik was gek van Alarmfase 3. Kreeg
geen hap meer door mijn keel, kon niet
slapen en fietste zelfs tot Sluiskil mee met
de groep uit Sas van Gent terwijl ik zelf
in Terneuzen woonde. Mijn verliefdheid
werd beantwoord op een van de schoolfui
ven in de schoolkantine toen ik en mijn
alarmfase aan het schuifelen waren. Die
ene kus is een mooie herinnering aan
mijn allereerste verliefdheid op de mid
delbare school.
Mylène Ragon, havo 1995-2000
Tolerantie is niet plaatsgebonden
Als ik terugdenk aan mijn tijd op de
middelbare school komen eigenlijk alleen
maar positieve herinneringen naar boven.
In 1996 ben ik gestart op het PH aan
de Zuidlandstraat. Als lang en slungelig
ventje met Harry Potter-brilletje en hoor-
apparaatjes ben je op het eerste gezicht
een makkelijk slachtoffer voor plagerijtjes.
Toch is dit in de zes jaar dat ik op school
zat niet gebeurd. De school heeft voor mij
altijd gevoeld als een plek waar iedereen
zichzelf kan zijn en gerespecteerd wordt.
De sfeer was relaxt en er was genoeg
ruimte voor luchtigheid en humor.
Met de overstap van het PH naar de
huidige locatie aan de Oude Vaart waren
de meesten in mijn klas niet blij, net als
ikzelf trouwens. Het PH voelde voor ons
als een tweede huis, waar we alle hoeken
en gaten kenden. De stap van het knusse
schooltje naar dat grote nieuwe gebouw
werd gevreesd. Die vrees bleek echter onge
grond. Ik moet toegeven dat ik vooral met
weemoed terugdenk aan het PH. De laatste
twee jaar op De Rede waren ook super.
Als ik nu, in 2013, terugkijk naar de
foto van mijn examenklas in 2002 kan
ik zeggen dat bijna iedereen van ons
prima terecht is gekomen, zoals dokters,
juristen, biologen. De rol van de mid
delbare school mag hierin niet onder
schat worden. Het blijft doodzonde dat
slechts 5 van mijn 26 klasgenoten nu in
Zeeuws-Vlaanderen wonen, maar dat is
helaas de realiteit van onze regio. Ik durf
er echter wel mijn hand voor in het vuur
te steken dat bijna iedereen van mijn 26
klasgenoten met veel plezier terugkijkt op
zijn tijd op de middelbare school en hun
jeugd in Zeeuws-Vlaanderen.
Bas Dingenouts, vwo 1996-2002
59
