LOUIS VAN ROODE (1914-1964):
Pe man die de grote maten niet schuwt
tekst Willem Heijbroek
De monumentale kunst van de wederopbouw (1940-1965) dreigt in
snel tempo te verdwijnen. Veel gebouwen uit die periode worden
gesloopt of herbestemd. Vaak gaat de daarin aanwezige kunst ver
loren of wordt in het gunstigste geval herplaatst.
De redding van een glasmozaïek van Louis van Roode dat in 1961 in
het FOM-Laboratorium voor Massascheiding (het huidige FOM-in-
stituut AMOLF) in Amsterdam werd geplaatst, de restauratie ervan
en herplaatsing in het Science Centre Delft vormt de directe aan
leiding voor deze publicatie. Hierop en op twee andere sprekende
voorbeelden van Van Roodes monumentale kunst, zijn glas in beton
kunstwerk (1959) aan het Stationspostkantoor in Rotterdam toen
het grootste buitenkunstwerk in Europa en het 120 meter lange
keramische mozaïek (1954 en i960) voor Hotel Britannia in Vlis-
singen is dit artikel gericht. Het Zeeuws Tijdschrift neemt daarmee
een voorschot op de monografie met als werktitel 'Louis van Roode
(1914-1964): Meester in Monumentaal Maatwerk' die ter gelegen
heid van zijn honderdste geboortedag zal uitkomen.
5 Zeeuws Tijdschrift 2014 1
