Inspannen voor het
onderwijs voor alle
recht op
kinderen
De Four Freedoms Medal voor Vrijheid van Angst
wordt op 24 mei 2014 uitgereikt aan Malala Yousaf-
zai (Mingora, 1997). Ze zet zich in voor het recht op
onderwijs voor meisjes in de Swatvallei in Pakistan.
Het gebied met hoge bergen, groene vlaktes en meren
grenst aan Afghanistan. In 2009 verwierf Malala
Yousafzai, dochter van een leraar, bekendheid met
haar weblog onder het pseudoniem Gul Makai (koren
bloem) op de website van de BBC. In de vorm van een
dagboek schreef ze over het leven in de Swatvallei na
de machtsovername door de Taliban in 2007, over
hoe meisjes werden uitgesloten van school en ook
veel andere mensenrechten werden geschonden.
Op 9 oktober 2012 werd Malala in een schoolbus
door hoofd en hals geschoten door een Talibanstrijder.
Het was een doelgerichte aanslag. Artsen verwijder
den in een ziekenhuis in Rawalpindi de kogel uit
haar hoofd. Op 15 oktober werd ze overgevlogen naar
Birmingham voor verdere behandeling in het Queen
Elizabeth Hospital. In januari 2013 werd ze uit het
ziekenhuis ontslagen, maar begin februari ging ze
opnieuw naar Birmingham. Een deel van haar schedel
werd gerepareerd met een prothese van titanium. Ze
kreeg een cochleair implantaat op haar linkeroor. Op
8 februari verliet ze het ziekenhuis weer.
Malala Yousafzai leeft tegenwoordig samen met
haar familie in Birmingham en gaat weer naar school.
Haar vader kreeg daar een baan zodat het gezin is
herenigd. Ze blijft campagne voeren voor het recht
van ieder kind om naar school te mogen gaan.
Inmiddels is Malala een icoon en symbool gewor
den. Zo heeft de Verenigde Naties 10 november uitroe
pen tot Malala Day, de dag waarop aandacht gevraagd
wordt voor de naar schatting 32 miljoen meisjes en
29 miljoen jongens die wereldwijd geen basisonder
wijs krijgen. In 2011 ontving Malala de International
Children's Peace Prize. Hetzelfde jaar werd ze door de
Pakistaanse regering onderscheiden met de National
Youth Peace Prize. Vele onderscheidingen volgden. Op
20 november 2013 kreeg Malala in Straatsburg van het
Europees Parlement de Sacharovprijs voor de Vrijheid
van Meningsuiting. Ze is de jongste winnares van deze
prijs. Ze is de auteur van de internationale bestseller I
am Malala. The Girl Who Stood for Education and Was
Shot by the Taliban dat in 27 landen gepubliceerd is.
Malala heeft inmiddels haar eigen fonds opge
richt. De Malala Yousafzai Foundation waarmee ze
onderwijsprojecten voor meisjes in de Swat-vallei in
Pakistan wil ondersteunen. Daarnaast wil ze ook de
families van deze meisjes financieel bijstaan.
FRAGMENTEN UIT MALALA'S BLOG
Maan dag 5 jan uari 2012: Draag geen kleurrijke kleren.
Toen ik mijn schooluniform wou aantrekken, herinnerde
ik me dat de directeur gevraagd had in gewone kleren naar
school te komen. Ik trok mijn favoriete roze jurk aan. Ook
de andere meisjes droegen kleurige jurken. Maar op school
kregen we te horen geen kleurrijke kleren te dragen omdat de
Taliban hier aanstoot aan zou kunnen nemen... Een vriend
vroeg me 'Zeg eerlijk, klopt het dat de Taliban onze school
gaan aanvallen Terug thuis had ik na de lunch nog een
paar lessen, 's Avonds meldde de tv dat het uitgaansverbod in
het Shakardara-district (Afghanistan) na 15 dagen was opge
geven. Ik was blij met dit nieuws. Onze lerares Engels woont
daar en zou weer naar school kunnen komen.
Woensdag 14 januari 2012: Ik ga misschien niet meer naar school.
Ik ben slecht gehumeurd want morgen start de winterva-
kantie. De directeur sprak niet over de dag waarop de school
haar deuren weer zou openen en dat is vreemd. Ik vermoed
dat de Taliban heeft aangekondigd om vanaf 15 januari alle
meisjes onderwijs te ontzeggen. De meisjes waren niet al te
opgetogen over de naderende vakantie omdat ze wisten dat
als de Taliban een bevelschrift zou uitvaardigen ze niet meer
naar school zouden kunnen gaan. Sommige meisjes bleven
optimistisch, anderen zeiden dat hun ouders al hadden beslo
ten om de Swat regio te verlaten omwille van hun opleiding.
Omdat het de laatste schooldag is, blijven we wat langer op
de speelplaats spelen. Ik ben ervan overtuigd dat de school
weer opengaat, maar als ik vertrek, kijk ik nog eens naar het
schoolgebouw alsof ik hier nooit meer terugkom.
17 Zeeuws Tijdschrift 2014 4-5
