Henry Dunant aan zijn bureau; beeld van George Segal, 1988
zo geschokt van wat hij daar zag en dat niemand
omkeek naar de 40.000 doden en gewonden dat hij
meteen met behulp van de lokale bevolking een red
dingsoperatie startte. Hij schreef er een boek over,
Un Souvernir de Solferino, waarin hij voorstelde een
organisatie voor hulp aan gewonden op te richten en
een internationale conventie in te stellen waarin hun
bescherming gegarandeerd werd. Het eerste leidde tot
de oprichting van het Rode Kruis en het tweede tot de
Conventie van Genève waarin de rechten van (oorlogs)
slachtoffers werden vastgelegd die de basis vormde
van het internationale humanitaire recht. De Conven
tie is regelmatig bijgewerkt, voor het laatst in 2005
en is ondertekend door 194 landen. Het was bepaald
niet de eerste keer in de geschiedenis dat de behoefte
menselijke waardigheid te beschermen was vastge
legd. De Code van Hammurabi (1750 v.C.), De Analec-
ten van Confucius (450 v.C.), de Magna Carta (12.15),
de Verklaring van de rechten van de mens (1789) en
in 1948 de Universele Declaratie van de Rechten van
de Mens getuigen daarvan.
Zaal van de getuigen
Daarna ga je een trap op en komt in een ronde zaal,
de zogenoemde Zaal van de Getuigen. Het zijn er
twaalf die elk op hun manier uitleggen wat humani
teit en het Rode Kruis in het bijzonder voor hen bete
kend heeft. Dat gebeurt op een interactieve manier in
de drie daaropvolgende zalen die voor de drie belang
rijkste werkingsgebieden van het Rode Kruis staan:
verdedigen van de menselijke waardigheid, herstellen
van de familiebanden en het reduceren van natuur
lijke risico's. Om de mensen aan het praten te krijgen
moet men het scherm met de persoon aanraken en
een hand geven waarna ze gedurende enkele minuten
hun (lijdens)verhaal beginnen te vertellen. Uit elk van
38 Zeeuws Tijdschrift 2014 4-3
