m
m
van Vlaamse en Nederlandse meesters van 2014 Bus-
schops toch al omvangrijke oeuvre een indrukwekkend
schilderij van maar liefst 146 x 213 cm 'terugkrijgt'.
Geboren te Dordrecht in 1670 als jongste zoon
van de verdienstelijke haardpoppenschilder Cornelis
Busschop, had Abraham, zoals de contemporaine
biograaf Houbraken schreef, 'die gelegentheid niet
die zyn Broeder vond, maar moest zig het beelden
schilderen (een zeker inkomen voor het huisgezin)
getroosten. Dog dit belette hem egter niet de leidin
gen van zyn natuurdrift by de minste gelegentheid die
hy vond, te volgen.'
Werk van Busschop in Zeeland
De invloed en aanwezigheid in Zeeland van deze in
1731 te Middelburg overleden onvolprezen meester
zijn voor het oplettend oog nog goed zichtbaar. Niet
alleen hangen werken van zijn hand boven Zeeuwse
schouwen en heeft het Zeeuws Museum een - helaas
niet tentoongesteld - schilderij met honden en wild
uit 1727 in haar collectie, maar ook kan men in de
Maria Magdalenakerk te Goes zien hoe hij daar in de
periode 1704-1711, waarin Jacob Cool uit Rotterdam
uitvoerige werzaamheden verrichtte aan het orgel,
dat vervolgens in 1711 door door Pieter Bustijn (1645-
1729) uit Middelburg werd gekeurd, de luiken van dat
instrument prachtig heeft beschilderd. Op de luiken
in gesloten toestand zijn voorstellingen zichtbaar van
bijbelse symbolen, allegorische figuren, muziekin
strumenten en putti tussen festoenen van lauwer- en
eikengroen. In geopende toestand ziet de kerkbezoe
ker de overbrenging van de Ark des Verbonds naar
Jeruzalem op de luiken van het Hoofdwerk en musi
cerende vrouwen op de luiken van het Rugwerk. Op
de buitenzijde van het rechterluik aan de onderzijde
van het ronde deel om de middentoren vindt men de
signatuur 'A. Büsschop 1711'. Abraham Busschops ver-
wovenheid met de Zeeuwse beeldcultuur uit zich ook
in zijn lidmaatschap van het Zeeuwse St. Lukasgilde
(1715-1731) waar hij onder meer in 1720 de schilder
Arnoldus Campagne opleidde.
Zeeland mag trots zijn op Busschop, die zich wist
te onderscheiden van zijn tijdgenoten door een bij
zonder levendige schilderstijl die sterk doet denken
aan de Franse Rococo. Het noorden had dan wellicht
een Weenix of een d'Hondecoeter, maar in Zeeland
was voor vogel- en dierendecoraties Busschop gerui
me tijd ongeëvenaard.
47 Zeeuws Tijdschrift 2014 4-5
